Het was druk in de supermarkt toen we daar vanmorgen onze boodschappen deden. Maar toch zag ik zo iets schattigs! Een vakkenvullertje van een jaar of vijftien en wat kunnen dat toch nog ’n scharminkeltjes zijn op die leeftijd, ondanks de stoere, door de C1000 verschafte werkoutfit, was bezig een oude dame te helpen bij de reformafdeling.
Voor haar waren de lettertjes op de verpakkingen veel te klein en hij had eigenlijk helemaal geen verstand van al die theetjes en vitamientjes en andere spullen, die haar in conditie moeten houden. Maar hij wilde haar zo aandoenlijk graag van dienst zijn, ik werd er helemaal warm van. Ze zullen er samen wel uitgekomen zijn.
En ik weet wel, ze worden getraind op klantvriendelijk zijn en zo en de ene caissière wenst je iets meer gemeend: “En een prettige dag verder!” dan de andere, maar toch: het trof me gewoon dit tafereel.
Het zal wel door mijn nieuwe kleinkind komen of zo. Het is zo’n droppie en het gaat zo goed met hem en mijn kind, z’n moeder. Zouden vrouwen speciale sentimentele hormonen aanmaken naarmate ze vaker oma worden? Nou, dan heb ik er daar nu wel even genoeg van……
Neneh
maart 17, 2003 at 11:33amJa, daar kan ik ook blij van worden. Heeft niks met hormonen te maken. Het voelt gewoon goed als mensen voor elkaar tijd en ruimte maken. Kinderen voor ouderen en andersom! Helaas is het te vaak andersom en dat blijft langer hangen.
Blijf hier maar mooi over schrijven!