 |
Wat heb ik me zitten schamen, zeg, toen ik in het journaal zag, hoe een Bosnische mevrouw de minister van vreemdelingenzaken, Rita Verdonk, om haar nek vloog om haar te bedanken voor de verblijfsvergunning waar zij en haar familie ZEVEN EN EEN HALF JAAR op hebben moeten wachten! Die mensen hadden wel een werkvergunning, want ze werkten allemaal bij de posterijen en die kon hen goed gebruiken destijds. Dus hebben ze al die tijd belasting betaald, premies betaald, een sofinummer gehad en verder alle rechten en plichten van Nederlanders. En dan tóch laten ze zulke mensen zo lang in onzekerheid of ze hier mogen blijven. Ik snap daar helemaal niks van.
Natuurlijk moet iedereen beoordeeld worden, logisch, en er zullen haken en ogen zitten aan zo’n beoordeling, twijfelgevallen zullen er ook altijd zijn, maar dat het zó lang heeft moeten duren! En er dan na zoveel tijd zo’n happening van maken met pers en televisie erbij. Ik vond het beschamend en niks om trots op te zijn.
De gemiddelde Nederlander maakt zich al druk als z’n ADSL-aansluiting een beetje lang wegblijft of de loodgieter drie dagen op zich laat wachten of de trein heeft vertraging, waardoor je moet wachten. Je hebt wachten en wachten, dat blijkt.
Iemand heeft de terechte term “pardon”-regeling bedacht. Maar die benaming zal wel niet richting asielzoekers bedoeld zijn…….