 |
Aan de overkant van onze straat zijn maar liefst twee huizen naast elkaar verkocht. De hele winter te koop gestaan, maar toch, vandaag verhuisde de laatste familie. In het andere huis zijn de mensen al weken bezig het hele huis te schilderen en te behangen. Meestal in de avonduren en in het weekend. Het ziet er ijverig uit allemaal en als je ziet met hoeveel precisie de randjes van de ramen worden geverfd, tong uit de mond bij de schilders, hoofd aandachtig scheef gehouden, het moét gewoon wel goed worden, kan niet anders. Het werkt wel lekker in een leeg huis, schilderen in een bewoond huis is veel lastiger. Waar laat je de boel en waar laat je de mensen?Het ziet er best gezellig uit aan de overkant. Plastic tuinstoeltjes in de kamer, er wordt regelmatig pauze gehouden met ’n pilsje en zo te zien is er veel hulp. Ik gluur niet, hoor, maar ja in zo’n “doorzichtig” huis zie je wel es wat!
Wij wonen in ons tiende huis. Een respectabel aantal adressen versleten dus. In dit huis wonen we alweer 17 jaar, het langst van al onze huizen. We heten Pasveer, maar werden in de kring van vrienden en collega’s de familie “Verkasweer” genoemd. Ja, dat krijg je d’r van. Arme kinderen, vaak naar een andere school. Hoe erg ze dat hebben gevonden, weet ik niet echt. Deze pagina zou ons echt geholpen hebben, maar ja, we deden ons best. Het heeft de leerprestaties niet echt beïnvloed, een keertje zittenblijven had er toch wel ingezeten misschien. Zo maak ik mezelf maar wijs. Je moet toch wát. Ze hebben zich steeds goed aangepast en het is een keer voorgekomen, dat ze zelfs weer terugkwamen op hun oude schooltje.
Toen we 25 jaar getrouwd waren hebben collega’s een stuk opgevoerd op ons feest, waarbij we van de ene kant van de zaal naar de andere werden gesleept, samen met allerlei dozen en verhuisspullen, omdat ze wilden aangeven hoe dat verhuizen van ons ze de keel uithing, want de “verhuisploeg” kwam wel altijd uit hun gelederen!
Verhuizen, hoewel het feit, dat we zo váák verhuisd zijn niet altijd met leuke omstandigheden te maken had, ik heb het eigenlijk altijd wel aardig gevonden. Het weer inrichten van je nieuwe stek met je weliswaar ouwe spullen, die ergens anders toch weer net even anders uitkwamen, nieuw verfje, nieuwe gordijnen (want de oude pasten nooit), ik vond het wel wat hebben.
Of het nog eens zal gebeuren, ik weet het niet. Een bejaardenhuis, daar krijgen ze me niet in en misschien bestaan die over een tijdje wel niet meer wegens personeelsgebrek. Weet je wat? Zet mij maar als een ouwe indiaan onder een boom in het bos tegen die tijd……..