 |
Via De Stentor hebben we laatst een box gekocht met 6 dvd’s. De serie heet “Beeld van Nederland” en laat de geschiedenis zien van ons land vanaf 1920 tot 2005.
We zijn al weken zoet met het bekijken, want 85 jaar blader je niet maar even zo door. Er zit heel veel materiaal bij van het Polygoon Journaal met uiteraard Philip Bloemendal, die in de jaren 1946 tot 1986 dé stem was van o.a. de bioscoopjournaals. En er zit veel bij van het NOS-journaal. Uitgever is Strengholt.
De dvd’s met de jaren, die zelfs voor óns “van vóór onze tijd” zijn, zijn bijzonder om te zien vanwege de mode, de stijve deftigheid, de sjieke volksvertegenwoordigers met hoge boorden, het zo vreselijk duidelijke verschil tussen de mensen met de hoge zijden hoeden en die met de petten, het sloven van de huisvrouwen, de ouwelijke kinderen, de allereerste auto’s, de paardentrams en nog veel meer dingen, waarvan het mooi is dat het is vastgelegd. En de traagheid van het leven, want mensen hadden kennelijk toch alle tijd om zich te laten filmen en daar eens uitgebreid voor te gaan staan!
De dvd’s met jaren die ik zelf heb beleefd en dat ook weet, zitten vol met “o ja”-momenten. De oorlogsjaren, de wederopbouw, de nieuwe buurten in Amsterdam, waaronder Betondorp, de AJC-activiteiten, waarbij mijn ouders actief waren en wij als kinderen altijd meegingen. De namen van politieke leiders in die dagen, ik weet ze nog, want er werd bij ons thuis over gesproken. De watersnoodramp in ’53, waarvan ik nu beelden zag, die me toen toch kennelijk ontgaan zijn. Het was zo’n gigantisch drama, terwijl ik me alleen maar de NCRV-actie “Beurzen open, dijken dicht” herinner. Dat is toch gek? Ik was toen 16 en woonde in Amsterdam en niet in Zeeland, dat zal het wel zijn.
Nou, de jaren zestig met de flowerpower, steeds meer auto’s, caravans ook, wij gingen toen voor het eerst met vakantie naar het buitenland. Toen werd het al steeds drukker en dat zie je in die documentaire ook. Wij zijn nu zo’n beetje aangeland in de jaren zeventig en de beelden zijn niet meer zwart-wit maar in kleur. We zijn dus nog bezig met bladeren en hebben nog niet alles gezien, maar we zijn nu al onder de indruk van deze geweldige serie documentaires. Je kunt het met gemak een erfenis noemen.
Omdat onze kinderen verder weinig te erven zullen hebben zullen we de serie goed bewaren, zodat ook onze kleinkinderen die nog kunnen bekijken. Van hoe het was in de tijd van de ouders van hun ouders en daar de ouders van. Of ze zich daar dan de tijd voor zullen gunnen hangt natuurlijk af van hun besef voor historie, maar het archief is er dan in ieder geval…….