Je leest erover in de krant, de poederbrieven, die, daar gaan we toch wel van uit, verzonden worden door grappenmakers van bedenkelijk allooi. Onze oudste dochter, die op een scholengemeenschap werkt, belde me van de week, dat er tussen de post op school een “verdachte” brief zat en dat ze daarom haar kamer niet uit mocht, de leerlingen de school niet uit mochten en de brandweer en politie allerlei ruimten hadden afgezet met rood/witte linten.
Ze deed er nogal lacherig over, want iedereen had het idee, dat het een geintje was van een leerling, die geen zin had in een tentamen. Die werden deze week n.l. gehouden. Ze vroeg mij of ik even naar haar huis wou gaan om schone kleren te halen, want ze moesten allemaal onder de douche en moesten hun gedragen kleding achterlaten. Die konden ze later weer ophalen als gebleken was, dat e.e.a. loos alarm was.
Ik mocht bij de school door een zijdeur naar binnen en trof mijn dochter inderdaad “afgeschermd” door zo’n lintje in de hal van de school. Onder het lintje door heb ik haar de plastic tas met kleding aangereikt. Ik was lid van het Omo-crisisteam. Wat een gedoe, zeg!
Toch moet deze z.g. flauwekul nog serieus genomen worden ook en dat is nog het ergste, want waar houdt het op? Dit kan nog wel jaren doorgaan zo, want wat zijn er niet allemaal voor poeders? Kalk, bloem, poedersuiker, basterdsuiker, pokon, babypoeder, ik hou op, voordat ik een malloot op ’n idee breng.
Mijn dochter mailde me vanaf school, dat ze terwijl ze vast zat alvast even op internet ging kijken wat de symptomen van miltvuur waren. Ze zette er wel een 🙂 – symbooltje achter, dat wel .