Vogeltjes

M’n Australische zus Mieke woont in een omgeving waar veel vogels zijn. De vogels in dat werelddeel zijn kleurrijker dan de onze, die daarmee vergeleken wat minder uitbundig zijn. Die vogels zitten dagelijks op haar “deck” zoals ze haar balcon noemt. Ze heeft dan ook geen enkele behoefte aan ’n vogel in een kooitje, want ze ziet er genoeg vrij rondvliegen.

Mieke heeft echter ’n vriendin, die vindt dat ze, omdat ze alleen woont, iets te verzorgen moet hebben en schonk haar een gekooide “roommate”. Leuk vogeltje, daar niet van en mijn zus had het hart niet om de lieve bedoeling achter de gift in twijfel te trekken, maar datzelfde hart zei haar ook, dat vogels niet in een kooitje horen, maar vrij op haar deck.

Mieke aanvaardde het cadeau wel, omdat het zo lief bedoeld was, maar zon ondertussen op een manier om de vogel weer kwijt te raken zonder haar vriendin, een teerhartige Française, voor het hoofd te stoten. Een (nuchtere) Hollandse kennis zei:”Dan laat je ‘m toch vliegen?”, voegde de daad bij het woord, zette het kooitje met open deur op het balcon, waarop de vogel inderdaad op de wieken ging!

Kooitje leeg, probleem opgelost, zou je denken, maar de Franse vriendin informeerde regelmatig naar het welzijn van de gevederde vriend en wou hem op een dag komen bezoeken in zijn cel. Mieke verzon een paar uitvluchten (!) om het bezoek uit te stellen en besloot tenslotte toch maar een toneelstukje op te voeren. Zogenaamd geheel ontdaan zocht ze haar vriendin op om haar te vertellen, dat het vogeltje haar ontvlogen was. Très triste, mais c’est la vie, nietwaar? Er werd een avondje getreurd en m’n zus dacht dat het leed geleden was.

Tot ze een paar dagen later in het winkelcentrum haar vriendin in de “petshop” zag staan! “Het zal toch niet wáár zijn?”, dacht ze nog. En ja, hoor, ze was bezig een nieuw vogeltje ( van 60 dollar!) voor Mieke te kopen. Ze heeft haar gesméékt om het vogeltje te laten waar het was, het hele Wereldnatuurfonds erbij gehaald met regenwouden en al, om haar te overtuigen van het feit, dat vogeltjes eigenlijk in de natuur horen en dat schijnt aardig gelukt te zijn. Alleen zit ze nu met angst en beven te wachten op een goudvis……

Geef een reactie

Naam en email velden zijn verplicht. (emailadres wordt niet gepubliceerd)