 |
Een artikel in Trouw vertelt ons, dat het verstandig is om je een optimistische kijk op het leven aan te schaffen en om, als je die niet van nature hebt, er toch maar even je best voor te doen, want dan leef je langer als je dat leuk vindt. Een positieve instelling rekt je leven zelfs meer dan wanneer je besluit te stoppen met roken of om dieet te gaan houden vanwege je lijn.
Ik rook niet, dus dat is al makkelijk en aan de lijn heb ik nooit gedaan, omdat dat weinig uithaalt bij mij, vind ik dus. Het zet geen zoden aan de dijk, want die zitten er al aan. Er onder hoef ik niet, want ik ga als het zover is op in rook volgens plan. Dan neem ik helemaal geen plaats meer in, slanker kan niet. Maar dit alles duurt nog een poosje als ik Trouw mag geloven en dat doe ik natuurlijk graag, positief als ik ben.
Ik ben er trouwens wel van overtuigd dat een beetje vrolijke kijk op de dingen je vrijwaart van veel ellende. En dat heeft niks met oppervlakkigheid te maken, meer met prioriteiten stellen en mentale en emotionele energiehuishouding. Ik probeer te schiften, maak me best wel zorgen over van alles en nog wat, maar als ik er minder dan niks aan kan veranderen en dat probeer je eerst natuurlijk, dan heeft het ook weinig zin me er extreem druk over te maken. Een kwestie van behoud en ik blijf wat prettiger in de omgang. Daarin ben ik niet makkelijk te beïnvloeden, geloof ik.
Vroeger op mijn werk hadden we eens een collega, die zéér makkelijk te beïnvloeden was. Als je tijdens de koffie tegen haar zei: “Je ziet een beetje bleek!” zei ze: “Oh ja?”, liep naar de spiegel en was binnen het kwartier ziek naar huis. Je kon het haar zó aanpraten! Bron van veel vermaak en ja, dat kon toen nog. Het is maar hoe je tegen jezelf aankijkt, letterlijk en figuurlijk.
Bij een ander bedrijf waar ik heb gewerkt kwam altijd een vrolijke oude baas, die de advertentie-acquisitie deed voor de krant van de tbc-bestrijding, de Emmabloem of zo. Hij was 86 jaar en kwam op de fiets een paar maal per jaar zijn zaken doen. Er werkte toen ook een portier, die toen hij 65 was werd gepensioneerd en vertrok. Toen onze acquisiteur bij zijn volgende bezoek de portier miste zei hij: “Waar is toch die ouwe man gebleven, die hier altijd zat?” Terwijl hij dus 21 jaar ouder was zag hij zichzélf absoluut niet als een oude man en eerlijk gezegd zag de portier er ook ouder uit dan hij!
Er was dan ook veel verschil tussen die twee. De portier was een sombere “van 9 tot 5-man”, waar eigenlijk niet veel aan te beleven viel. Hij had geen hobby’s en viel na zijn pensionering in een diep zwart gat. Hij heeft zich letterlijk doodverveeld, want hij is niet veel ouder geworden.
Dus….moraal van dit verhaal: wil je een lang en liefst ook nog gelukkig leven : positive thinking is a selffulfilling prophecy! Zullen we maar hopen. Begin d’r jong mee, zou ik zeggen!