 |
In onze krant stond vandaag een verhaal, waar ik wel even stil van was. Voor de rechtbank in Zutphen diende namelijk een zaak tegen een 18-jarige, oorspronkelijk uit Bosnië afkomstige, jongen, die op 12 september in Lochem door roekeloos rijgedrag op de voor hem verkeerde weghelft een 10-jarige scholier doodreed. Heel Lochem was ondersteboven van deze gebeurtenis.
De ouders hebben op hun verzoek een gesprek gehad met de dader en willen niet, dat hij gestraft wordt. Zodat hij nog iets van zijn leven kan maken en kan uitgroeien tot een waardevol lid van de maatschappij. Ze hebben het hem vergeven, zeggen ze.
De officier van justitie ziet dat richting de maatschappij anders en wil wel een gevangenisstraf opgelegd zien van 18 maanden, waarvan 6 maanden voorwaardelijk. Een straf, die zo te zien, niet in verhouding staat tot het gebeurde. Maar de officier wil ook, dat de jongen vanwege traumatische oorlogservaringen begeleiding krijgt van de reclassering. Hij sprak zijn waardering uit voor de ouders van het slachtoffer, hij had een dergelijke vergevingsgezinde houding nog niet eerder meegemaakt.
Dat je dat kúnt! Iemand vergeven, die je kind doodrijdt! Ik vind het bijna bovenmenselijk. Tenslotte had de dader alles tegen: hij was nog erg jong, kennelijk onervaren, want hij hield er geen rekening mee, dat er meer mensen op de weg zijn, en hij was ook nog eens ’n buitenlander! Maar deze mensen keken daar allemaal doorheen en vergéven hem! Ik twijfel aan mezelf op dit moment, ja, over tien jaar misschien als de scherpe kanten er af zijn , maar twee maanden later? Poeh! Ik weet het niet, hoor!
Hij was er overigens helemaal kapot van en maakte daardoor zelf ook veel indruk in de rechtszaal, maar dat de krant het onder een grote kop bracht:”OUDERS VERGEVEN DOODRIJDER ZOONTJE” en dat ook nog eens op de voorpagina is m.i. volkomen terecht. Dit is nieuw(s).