@ home again…..

Zo, terug van weggeweest. Twee weken heuvelachtig Engels landschap maakt je er weer eens bewust van hoe plát het hier eigenlijk is! En dan zitten wij hier nog enigszins in de buurt van de Posbank en de Holterberg en zo, dus valt er nog wel iets te heuvelen hier, maar in Engeland is dat toch anders, hoor.

We hadden leuk weer, best veel zon, geen regen van betekenis, op één enórme bui van een kwartier na, en de wind was niet echt hinderlijk. De bermen waren een feest om te zien, zoveel bloemen in allerlei kleuren, zomaar in het wild. Zelfs langs een autosnelweg prachtig. En veel lammetjes tegengekomen in het schapengebied van Devon, want we waren vroeg in het jaar. We hadden een heerlijk huis met een view om te zoenen.

Veel Engelse televisie gezien, hoewel we daar thuis ook veel naar kijken. Vorige week was er een Flower Show in Londen en dat was een week lang dagelijks op de televisie, want gardening is dé Britse hobby!

Wat opvalt in Engeland is dat veel mensen bijbaantjes hebben om hun inkomen wat bij te spijkeren. De schoonzoons van onze cottagemevrouw van de schapenboerderij zingen, naast hun werk op de boerderij, ’s avonds in een pub. Dat vinden ze leuk, hoor, hetgeen ik me kan voorstellen als je de hele dag schapen hoort mekkeren, maar ze deden het toch ook vanwege de verdiensten.

In de supermarkten werken heel veel oudere mensen. Zeventigers zelfs. We zagen ze vakken vullen, winkelwagens ophalen, vegen en er zaten behoorlijk wat caissières van gevorderde leeftijd. Een oudere dame nam de kassa over van haar collega en moest zich kennelijk inloggen in de kassa. Ze zat hardop het nummer in te toetsen, met pauzes tussen de cijfers, omdat ze daarover heel erg moest nadenken. Een andere bejaarde caissière moest een nummer intoetsen van de barcode op een product, maar kon de kleine lettertjes niet lezen. De betreffende klant moest ze haar dicteren. Allemaal schattig, hoor, maar het had ook wel iets triestigs, vooral omdat ze zich ging excuseren tegenover ons dat we zo lang moesten wachten. De overheidsregelingen voor ouderen zijn duidelijk niet riant.

Maar in Engeland tref je het ook, als een man per ongeluk tegen je aanbotst in de super, dat ie dan zegt: “Oh sorry, sweetheart!”. En dat vindt déze oudere vrouw dan weer heel schattig. Bij de C1000 zeggen mannen nou nooit zoiets.

We hadden dus een paar prima weken in mijn favoriete vakantieland. In de pub gezeten, ’n paar keer buiten de deur gegeten, hoewel ik niet veel begrijp van de Engelse keuken, mooie dorpjes, stadjes en natuur gezien en vooral ideeën opgedaan voor mijn tuintje. En dat tuintje is thuis, lekker dichtbij…….

Geef een reactie

Naam en email velden zijn verplicht. (emailadres wordt niet gepubliceerd)