 |
Van Nederlanders is bekend, dat ze goed kunnen kankeren. Op van alles en nog wat. De bekeuring, die absoluut niet terecht was, sportlui, die niet doen wat er van ze wordt verwacht, de regering die maatregelen wil nemen, die ons niet welgevallig zijn, de trein die niet op tijd rijdt en niet te vergeten het wéér! Waar zouden onze gesprekken over moeten gaan als we niks te kankeren hadden? Nee, het is wel goed zo. Reactiescripts worden er zeer levendig van.
Ik had een oproep voor een kankeronderzoek. Voor dat doel staat er op het parkeerterrein bij het buurtwinkelcentrum een soort stacaravan, waarin radiologisch onderzoek wordt gedaan bij alle vrouwen uit de wijk, die tussen de 50 en 75 jaar zijn. Ze worden gescand op beginnende borstkanker. Dat gebeurt elke twee jaar.
Ik doe er al jaren aan mee en het is best een gezellig gebeuren. Vrouwen, die elkaar anders groetloos voorbij lopen, omdat ze elkaar alleen maar vagelijk van gezicht kennen, raken aan de praat en soms denk je: “Gôh, die is dus ook de vijftig al voorbij? Ziet er goed uit, zeg! Dat tennissen helpt dus wel….”. Mijn naaste buurvrouw tref ik ook wel eens en we zijn eens de caravan uitgezet omdat we te lang bleven kletsen! Dat borstkankeronderzoek is eigenlijk maar bijzaak. Zo hoort het natuurlijk ook, je gaat er niet van uit dat je wat hebt.
Maar uit de folder, die bij de oproep zat, blijkt, dat er toch bij ruim 10.000 vrouwen per jaar iets wordt geconstateerd en dat is de moeite dus meer dan waard! In onze familie is de aandoening ook bekend, niet direct via de genen , aangetrouwd, maar dat maakt toch, dat je er iets minder onbevangen tegenaan kijkt bij zo’n onderzoek. Mooi, dat we deze preventieve zorg hebben. Mij hoor je daar niet over kankeren!