 |
Een paar weken geleden ontving mijn echtgenoot een verzoek om mee te doen aan een panel, dat zich bezighoudt met een onderzoek naar de werkomstandigheden van personeel in de verpleeg- en zorginstellingen. Daar is hij langdurig werkzaam in geweest als agogisch medewerker. Met de nadruk op gewéést, want hij is al bijna twee jaar uit het arbeidsproces. Omdat hij dus niet meer meedraait in de dagelijkse gang van zaken, leek het hem beter het schriftelijke verzoek terug te sturen met de mededeling, dat ze beter iemand konden nemen, die nog daadwerkelijk op de werkvloer aanwezig is. Dat leek hem relevanter. Vanmorgen kreeg hij echter het verzoek om nou toch eens te antwoorden op de vraag om mee te doen aan het panel, want dat was zo belangrijk, bla, bla, bla…. Bij Cadans, waar dit onderzoek van uit gaat, lezen ze dus geen ingekomen post en kijken al helemaal niet in de computer om te zien of iemand (van die leeftijd) eigenlijk nog wel ergens werkt! Ze hebben daar je hele arbeidsverleden in de computer zitten. Moet toch een programmaatje voor zijn om dat na te kijken.
Met dezelfde postbestelling kregen we een brief van de Staatsloterij. Dat ziet er altijd spannend uit, vooral omdat ie op naam was gesteld. Je wéét ’t toch nooit! Nou, het was een brief met de vraag of we mee wilden doen aan het maandelijks ontvangen van een lot, dat automatisch van je giro wordt afgeschreven. Als leuke verrassing kreeg je dan een “drijvend” staatslot, n.l. een luchtbed in de vorm van een lot, wit met oranje opdruk. Daar wil je toch niet mee gezien worden! Ik ben dan ook blij, dat dat niet hoeft, want we spelen al jaren op deze manier mee. Ook deze brief hadden we dus niet hoeven krijgen. Ze kennen ook bij de Staatsloterij hun bestanden niet. Moet toch een programmaatje voor zijn om dat na te kijken.
Wat dat allemaal niet kost, die onnodige post, want we zijn vast de enigen niet. Kunnen ze bij Cadans beter de zorg mee spekken en bij de Staatsloterij de kleine prijsjes mee uitbreiden. Winnen we misschien weer es wat!