 |
We zijn weer terug uit kangeroeland! Het was een fantastische vakantie, wat een land en dan dat wéér! En mensen, wat een zit om er te komen! Maar, het was de moeite waard. Mijn zus, voor wie we in eerste instantie gingen, verkeerde in goede gezondheid en heeft ons als doorgewinterde Australische geïntroduceerd in het dagelijks leven daar, dat wel wat relaxter is dan hier. De levensstijl van een volk wordt beslist beïnvloed door het klimaat, dat is ons wel duidelijk geworden. Ze is dus meer doorgezomerd dan doorgewinterd. In een land, waar nu eens de blánke mensen op blote voeten over straat gaan en dat is beslist niet omdat ze geen schoenen hebben.
Mijn zus woont in New South Wales bij de Nothern Beaches. Geen armlastige buurt overigens, hoewel mijn zus het bescheiden houdt in haar flatje. Ze heeft wel kennissen, die het breed kunnen laten hangen en niettemin toch aardig zijn. Dat is een leuke combinatie. We hebben heel wat mooie Hollywoodachtige huizen van binnen gezien, aan veel prachtige stranden gezeten, genóten van het heerlijke weer en zijn dan ook al voorgebakken voor een hopelijk mooie zomer hier.
We hebben Sydney uitgebreid bekeken, samen met heel veel andere toeristen, the Operahouse natuurlijk, de Harbourbridge, die jarig was deze maand: 70 werd ie, The Rocks, waar de huisjes staan van de allereerste bewoners van Sydney. We hebben met de ferry rondgevaren overal heen, dat is prachtig geregeld daar, we hebben het Waratah Park bezocht en de kangeroes gevoerd en zijn in de Taronga Zoo van Sydney geweest, die in het mooiste decor van de wereld gesitueerd ligt.
Mijn zus heeft ons in haar auto rondgereden in dat enge linkse verkeer (je zit zelf op de bestuurdersplaats en mag niet sturen, gek hoor!), waarin ze stevig meerijdt om het maar zacht uit te drukken. Op een van de eerste dagen, dat we er waren, wilden we een strandwandeling maken. Daarvoor moesten we de weg oversteken. Ik keek naar links, daar kwam niks aan, ik keek naar rechts, ook daar kwam niks aan. Uiteraard niet! Het ging echt maar nét goed allemaal. Dat engeltje op je schouder bestaat dus echt, want bijna was het een zeer korte vakantie geweest. Stom, stom.Een man, die net van het strand kwam met z’n surfboard onder z’n arm, schreeuwde dat we “bloody idiots” waren en daar had ie natuurlijk gelijk in. En wat al de mensen in die auto’s van ons vonden, dat wil ik liever niet weten! Nou ja, we zijn weer rechts georiënteerd. Dat bevalt beter ( in het verkeer dan).