 |
Ik ben de dochter van een accountant/belastingconsulent, maar ik kan ons eigen belastingformulier niet invullen, omdat ik daar niets van snap, hoe makkelijk ze het ook maken. Die genen waren even een straatje om toen ik in aanbouw was. Het is waarschijnlijk ook wel zo, dat ik het niet wíl snappen en weet dat het voor iemand anders een fluitje van een cent is en ja, dát is een ander verhaal, natuurlijk.
Het is met wel meer dingen makkelijk, want als je bijvoorbeeld zegt, dat je niet weet hoe de wasmachine werkt, dan hoef je als kerel nooit te wassen. Een zogenaamd “moeilijk” koffiezetapparaat ( en laten we wel wezen: wát is er nou moeilijk aan een koffiezetapparaat?) verlost je van het moeten zetten van een kopje koffie.Want dat kan je niet.
Om op de administratie terug te komen: ik kan wel goed bankafschriften op volgorde leggen en in een mapje doen en verzekering bij verzekering doen en garantiebewijsjes bewaren ( groter dan een kassabonnetje zijn ze tegenwoordig niet meer, dus je moet nog goed opletten dat je je garantie niet weggooit in de opruimwoede!) en alles over het huis en de hypotheek: ik kan het allemaal zo tevoorschijn toveren. Het is meer een kwestie van opruimen en daartoe heb ik een la, waar de binnengekomen post in gaat. Als die dreigt niet meer dicht te kunnen dan moet ik weer.
Rekeningen betalen we automatisch of via de Girofoon van de postbank, een prachtig telefonisch systeem, waar mijn blinde echtvriend verschrikkelijk handig mee is. Iedereen krijgt daardoor bij ons op tijd z’n geld.
Dus zulke stapels als bij Luna die kan ik me nog zeer wel herinneren van vroeger, maar door mijn aan maten gebonden laatje word ik tijdig herinnerd aan onze “administratie”. Het is niet mijn grootste liefhebberij, maar toch, het staat wel interessant al dat papier verspreid over de tafel. Waar zie je dat nog tegenwoordig?