Weet je, dat ik eigenlijk geen radio of televisie zou willen horen of zien dezer dagen? Wat in onze eigen omgeving gebeurt is al hoofd- en hartvullend genoeg. Wat er in de wereld overal aan de hand is past op geen enkele manier bij dat kleine kereltje daar in het ziekenhuis, dat naar alle waarschijnlijkheid maandag of dinsdag naar zijn thuis keurig opgemaakt klaarstaande wiegje mag.
Een mens is selectief in zijn gedachten- en gevoelsleven blijkbaar. Want vreselijk vind ik het, wat er in Venlo is gebeurd, even vreselijk als die gijzeling in Moskou of dat geschiet in Washington van die zieke geesten, die in alle rust een auto in gereedheid brachten om hun acties te kunnen uitvoeren op volkomen onschuldige mensen. Hoe werkt zo’n brein, dat plannen bedenkt om andere mensen te beschadigen of dat nou in een oorlog is of in een ander conflict…..Ik word er erg droevig van en dat wil ik helemaal niet. Ik beschouw mezelf als een positief ingesteld mens, maar het wordt je wel erg moeilijk gemaakt om dat zonder meer te blijven.
Ben ik dan erg egoïstisch als ik geniet van ons nieuwe kleinkind, waar het nu zo goed mee gaat en van de andere kleinkinderen en van onze nieuwe auto, hoewel dat absoluut geen vergelijk is natuurlijk. En van het feit, dat er nooit ruzie is in onze familie, dat iedereen goed met elkaar kan opschieten en blij is elkaar te zien al hoeft dat niet drie keer in de week? Ja, nu even wat vaker dan…..maar dat komt door Joost!