 |
Laten we voorop stellen, dat ik zeer veel van mijn familie hou. Van mijn man, de kinderen, de kleinkinderen, heerlijk vind ik het, dat ik ze allemaal heb. Mijn dochters hebben ook nog eens prima kerels uitgezocht, alles zeer goed geslaagd. Iedereen is altijd welkom, maar zo’n dagje als vandaag, helemaal alleen thuis, ik vind dat erg lekker. Mijn man is naar zijn muziekvriend en heeft het musicerend erg naar zijn zin en dat geeft mij een goed gevoel.
Want verder ben ik gesteld op mijn persoonlijke vrijheid. Als je je verbindt aan een partner geef je een stukje van die vrijheid op, maar dat doe je in de meeste gevallen uit eigen vrije wil en als dat niet zo is, denk er dan nog maar eens even heel diep over na of je dat wel wilt. De belofte: “Ja, ik wil” ( dat heb ik hier trouwens nog nooit iemand horen zeggen! Ze zeggen alleen maar “ja” of ze zeggen niks en gaan gewoon samenwonen) houdt in: ja, ik wil mijn huis delen, mijn deel van de huishouding doen (als je het met je partner een beetje getroffen hebt dan, hè?) mijn geld en mijn spullen zijn ook van jou tot op zekere hoogte, maar over de persoonlijke vrijheid in een relatie staat bij mijn weten niks op papier! Tijd en plek voor jezelf zou, als dat niet vanzelf gaat, net zo geregeld moeten worden als huwelijkse voorwaarden. Voor beide partijen.
Mijn ega vindt het net zo prima als ik een poosje opgehoepeld ben, zodat ie in huis kan rondklooien op zijn eigen manier, dan dat ik het vind dat hij een dag gaat toeteren bij zijn maat. Zoals vandaag. Lekker rustig, maar ja, nu ga ik toch wel even stofzuigen en de was regelen en de gangkast opruimen en….Maar dat heb ik in alle vrijheid besloten, want ik kan het ook laten! Lekker, hoor…….