 |
Een leugentje om bestwil mag best wel, is soms zelfs aan te bevelen, zolang het je liefde voor de échte waarheid niet aantast. Wij denken door de bank genomen wel oprecht door het leven te gaan hier in huis. Maar ook, dat er momenten zijn, dat je de waarheid een beetje geweld aandoet voor een beter doel.
Mijn ega heeft de gewoonte om, als hij iets nieuws wil aanschaffen, zich aan de telefoon te zetten en allerlei relevante firma’s op te bellen om naar aanbiedingen, prijzen, service en garanties te informeren. En die met elkaar te vergelijken. De Consumentenbond is er niks bij. Die handelwijze scheelt een hoop winkel-in, winkel-uit en daardoor tijd en moeite. Ik ben d’r wel blij mee. Aan het eind van zo’n gesprek vraagt hij altijd:”…en tot hoe laat bent u open?” Een losse vraag, heeft niets met het gesprek op zich te maken, maar hij wekt daarmee wel de indruk, dat hij op tijd op de stoep wil staan om het gewenste te komen halen. Want hij vindt het zielig om als iemand zich heeft uitgeput om allerlei informatie te verstrekken, hem niet het uitzicht te bieden op een eventuele aankoop. Dat is een sociale gedachte, maar ja…..
Als we in een meubelzaak zijn en we worden erg op onze huid gezeten door een verkoper dan zeggen we altijd, dat we voor alle zekerheid toch nog even thuis de beschikbare ruimte willen opmeten. Dat is dan niet zo, maar we willen gewoon af van het gedram van die verkoper. En dan jok je zoiets.
Mijn man en ik zijn al zolang samen, dat we, ondanks dat we geen oogcontact kunnen hebben vanwege zijn blindheid, elkaar toch feilloos aanvoelen in situaties waarin “smoezen” dus “leugentjes om bestwil” nodig zijn om ergens onderuit te komen. Dat vergt jaren van training, neem dat maar van mij aan én creativiteit en die hebben we beiden. Het klinkt altijd plausibel en in onze ogen is het dat ook. Je wilt tenslotte niet voor niks ergens onderuit. We sparen gewoon de kool én de geit……Twijfelachtig, ik weet ‘t.