Briljant….

Als je als kind een bril moest dragen had je het op school niet zo makkelijk. Vaak was die bril een reden om je te pesten. Net als rood haar. Brillejood en vuurtoren waren zo’n beetje de aanspreektitels als ze het daarbij lieten, de klasgenoten.

De tijden zijn veranderd. Sinds Harry Potter en Jamai is een bril een pluspunt. Zij dragen geen bril, maar een BRIL. Duidelijk aanwezig. En rood haar wil iedereen tegenwoordig. Pippie Langkous was wat dat betreft de baanbreekster.

Toen ik een jaar of dertien was moest ik een bril en dat vond ik niet leuk. Ik vond mezelf al niet zo geweldig en dan ook nog eens een bril. Ik heb er erg mee gesjoemeld. Zodra ik er zelf iets over te vertellen had droeg ik geen bril meer.

Op een gegeven moment moest ik aan een leesbril, die ik constant kwijt was en aan een touwtje om m’n nek….sommige mensen kunnen dat: chic kettinkje er aan en dan met de bril zo op het puntje van hun neus even een prijsje bekijken in een winkel. De Gretta Duisenberg-style, zal ik maar zeggen. Ik heb dat niet . Dus altijd zoeken naar mijn bril.

Toen bleek, dat ik vooral bij het autorijden, ook voor in de verte een bril nodig had, heb ik er maar een dubbelfocusje van laten maken en ben ‘m permanent gaan dragen. Een hele rust moet ik zeggen. Gewoon een mens met een bril.

Er zijn mensen die er mét bril nou eenmaal beter uitzien dan zonder. Catherine Keyl heeft haar ogen laten laseren met de Q-Sight lasertechniek , samen met Linda de Mol, Patrick Pauwe, Jack van Gelder, André van Duin en Jan Lammers om maar eens een paar kapitaalkrachtigen te noemen, want dat moet je wel zijn. Maar gek, met name Catherine vond ik mét bril veel pittiger, niet zo’n blotebillengezicht. En ze heeft niets meer te verbergen, ook haar rimpeltjes niet. Ik wel.