 |
Wat die lui mankeert, ik weet het niet, maar het is deze week al de derde keer, dat we een aanbieding krijgen voor een overlijdensverzekering! Het zal de tijd van het jaar zijn en wij zijn als grijsaards een doelgroep natuurlijk. In de herfst moet je eens goed nadenken over de winter van je leven.
Zelfs van de club waar we al voor dergelijke calamiteiten verzekerd zijn kregen we een schrijven, dat we er om moesten denken, dat álles duurder geworden is dus ook je verdwijning van deze aardbodem. Een gemiddelde crematie of begrafenis kost al gauw acht-tot tienduizend euro en daar wilt u, zeggen de briefschrijvers, uw familie toch niet mee verdrieten in toch al moeilijke tijden? Bijverzekeren dus. Ik vind het trouwens een boel geld, hoor, om je te laten verwijderen. Toen we de verzekering afsloten leek het ruim voldoende, maar ja, dat waren guldens.
Je kunt gesprekken over zo’n onderwerp voor je uit schuiven. Maar we zijn wel op leeftijd, niet dement dus dit is wel het juiste moment. Je wordt er wat lacherig van, omdat je eigenlijk niet weet waar je over praat. Maar één van de aanbieders was zo vriendelijk er een vragenlijst bij te doen om alles letterlijk even op een rijtje te zetten. Allemaal vragen over hoe je “het” wilt. Leuke vragen, hoor! Wij zijn van de crematieclub dus : of je verstrooid wilt worden en of dat op een veldje mag of dat je boven zee uitgeschud wilt worden. In de bergen kan zelfs! Tussen de eeuwige sneeuw, dat is pas toepasselijk!
En of de visite broodjes of een plakje cake geserveerd moet krijgen bij de koffie. Dat scheelt natuurlijk in de kosten. Als wij dat nu vast opschrijven is daar geen geharrewar over. Hoewel je niet weet wat de broodprijzen doen tegen die tijd. Nou ja, ze zien maar. Over de ten gehore te brengen muziek heb ik geen twijfel en dat weten ze in mijn familie ook al. Alleen hoop ik, dat ik het zelf ook kan horen, dat wéét je niet, hè? “Time” van The Alan Parsons Project. Dat lied zegt ‘Time is flowing like a river, on and on….” en dat vind ik een prachtig beeld. Je drijft een poos mee in die rivier, in het midden redelijk comfortabel met de stroom mee, aan de kant last van obstakels hier en daar, hoe lang weet je niet en op een dag spoel je aan op de oever, terwijl de rest verder drijft en kabbelt. Dat heeft wel wat. Toen ik het voor het eerst hoorde, dat nummer, heb ik het meteen gezegd: dat wil ik bij mijn verdwijning!
Die lijst hebben we nog niet ingevuld, hoor! Dat komt wel als het een mooie zonnige dag is. Iedereen gaat er van uit, dat we oud worden. Wij ook. Neem er dus nog maar een op je eigen en onze gezondheid! Maar jongens, het lijstje ligt in het tweede laatje van links……