Oranjebitter……

Als het even kan spreken we met de familie af om, als er een wedstrijd van het Nederlands voetbalelftal is, die gezamenlijk te bekijken. We maken er een happening van, omdat we denken dat dat helpt. Positieve vibraties vanuit Apeldoorn naar Schotland in dit geval.Internet zonder computer.

Er wordt een ruime voorraad bier gehaald, want dat hoort bij voetbal zeggen de mannen, de verdere catering wordt geregeld. Wie in het bezit is van oranje kledingstukken wordt geacht die aan te trekken, zelfs de kindjes worden in de nationale kleur gehesen, hoeden, petten, dassen aanwezig: wij zijn er helemaal klaar voor!

Verder moet je het dan overlaten, het elftal moet het doen. Maar ze kunnen niet zeggen, dat wij er niks aan gedaan hebben. Vol verwachting klopte zaterdag ons hart en dat was tóch al zo vanwege de Sint.

Na het Schotse doelpunt zakte de stemming wat, maar we hielden de moed erin. Zeker in de tweede helft waren er toch ook een paar mooie kansen, alleen net niet mooi genoeg helaas. Het kwam er niet van. Aan ons heeft het in ieder geval niet gelegen.

Voordat iedereen weer naar huis ging, omdat de kindertjes naar bed moesten en zo hier en daar een man misschien ook wel een beetje ( de alcoholvrije vrouwen als Bob natuurlijk!) dronken we met z’n allen nog koffie. Een bakje troost, dat dus niet voor niks zo heet. Woensdag maar beter, toch? Twaalfde man er bij en zo……