Plakplaatje……

De gemeente Arnhem wil een schoner stadsbeeld. Daarom mag “Loesje” geen posters meer plakken, zoals ze 20 jaar heeft gedaan en niet alleen in Arnhem. Trouwens, er mogen ook geen ándere posters meer worden geplakt.

“Loesje”, ooit begonnen vanuit de Arnhemse Kunstacademie, is uitgegroeid tot een grote onderneming met t-shirts, kaarten, boeken en dat niet alleen in Nederland. Ik vond de recalcitrante zinnen op de posters soms erg geestig, soms ook een beetje erg “bedacht”, maar vooral een leuke, onschuldige manier van ” burgerlijke ongehoorzaamheid”. En de uitspraken lieten je vaak toch ook wel nadenken en brachten discussies op gang.

Nu zeggen de broers en zussen van Loes, dat het verbod van de gemeente hun vrijheid van meningsuiting aantast. Maar daar gaat het toch helemaal niet om? Ze mogen niet plákken, dat is het punt. Vervuiling van het stadsbeeld en te weinig schoonmakers. Ze hebben al genoeg te doen met de graffiti.

Maar niemand kan de Loesje-fans toch verbieden bij winkels en particulieren langs te gaan om te vragen of hun drukwerk achter hun raam of deur mag hangen? Moeten die het wel eens zijn met wat er op de poster staat natuurlijk, want in de vrije ruimte hoef je je niet te conformeren aan een stelling, maar ja, al hang je ‘m in je toilet, dan wél! Dat kon nog wel eens een probleem zijn. Kleur bekennen als ze ergens iets rottigs over zegt!

Maar gelukkig heeft Loesje ook goede raad in voorraad, alleen…zouden ze er wel even iemand naar kunnen laten kijken, die een beetje Nederlands kent? Ik kwam tegen: “Goede voornemens is altijd nog beter dan dat gezeik achteraf”. Ik zeik dan, dat het “zijn” moet zijn of “hebben” d’r tussen, maar ja, dat ben ik. En bij “Streef onbekommert naar het ideale” ben ik tóch bekommerd……….Maar: Loesje moet blijven!