De loop der dingen….

Bijbelvast ben ik niet, maar ik weet, dat érgens staat geschreven: “Werpt uwe bekommernissen van u” of iets van gelijke strekking. Naar aanleiding van deze spreuk moet ik even vertellen over onze belevenissen van gisteren. We hadden dus een busje gehuurd om onze oude, maar volgens ons nog lang niet geheel versleten, banken te vervoeren naar het Kringloopcentrum. Onze schoonzoon fungeerde als chauffeur/medesjouwer en we waren weer eens heel blij met ‘m. Maar dat weet ie wel.

Het was, zoals waarschijnlijk in heel Nederland, uitgesproken pokkenweer. Daar was geen ander woord voor. Toen we bij het Kringloopcentrum aankwamen, wierp een beoordelaarster een blik op onze trouwe zitmeubelen en keurde ze áf!! “Daar moet u mee naar de gemeente”, zei ze. Oftewel naar de stort.

“Milieupark” heet dat tegenwoordig. En ik moet zeggen: het is goed georganiseerd. Grote containerbakken met opschriften van wat waar moet met keurige wegwijzers. “Puin”, “Hout”, “IJzer” en “Rest”. Er waren veel Apeldoorners, die iets weg te gooien hadden, rijen wachtenden bij de slagboom. Per 1 januari worden de tarieven veranderd, vandaar.

Toen wij er door mochten moesten we bij de “Rest”-bak zijn. En zo hebben we in de stromende regen de banken, waar we de dag tevoren nog op hadden gezeten, in die bak gegooid. Of het nou door dat weer kwam, maar ik had er een raar gevoel over. Ik wierp mijn bekommernissen van me, maar wat voor mij een bekommernis was, n.l.: waar laat ik ze?, was voor iemand anders nog best wat geweest. Bij het Kringloopcentrum krijgen ze zoveel aangeboden, dat ze kieskeurig kunnen zijn en daar zijn onze bankjes het slachtoffer van geworden.

Nou ja, ik heb het inmiddels van me afgezet en geniet van onze nieuwe hoekbank, die we met datzelfde busje hebben opgehaald uit Deventer. Die heeft wel weer ongeveer dezelfde kleur als de oude banken dus dat is in ieder geval nog wát, maar ik mopper altijd op de zogenaamde wegwerpmaatschappij en ik heb daar gisteren op een grove manier aan meegedaan.

Mijn Groningse buurvrouw van vroeger had een uitdrukking:”Dooie dingen zijn geen baas”. Dat was meer als ze iets niet voor elkaar kon krijgen, vóórelkaar, zei ze altijd.’n Potje openmaken of ergens een schroef indraaien of zo. Maar dingen in je huis zíjn niet dood. Ik treur niet echt over mijn bankjes, maar wel over hun lot………..