Sax in de soep……

De saxofoon van mijn heer des huizes was z’n mooie toon kwijt. Hij klonk amechtig en dat kwam niet door de bespeler, want die heeft een paar longen als een linnenkast, maar doordat er een klep niet goed leek te sluiten. En dan is ie lek en moet naar de reparateur. Die keek en zag dat het gelukkig niet zo dramatisch was. Hij nam het instrument even mee naar achteren om het te stellen. Het hoefde niet te blijven en zou het nu weer goed moeten doen, al heb ik dat nog niet gehoord.

Ik vind het altijd leuk in zo’n muziekwinkel. Al die instrumenten en helemaal leuk is het als mensen iets aan het uitproberen zijn. Er was een man bezig met een drumcomputer, een niet-ambachtelijk muziekinstrument. Knopje indrukken en je hebt wat. Moet je wel weten wélk knopje en dat was hij nou juist aan het uitvinden. Er zitten veel knopjes aan zo’n ding en ik had het idee, dat de man zich elke keer rot schrok van wat hij teweeg bracht! Keek hij schichtig om zich heen of hij niet teveel overlast veroorzaakte. Nou ja, muzikanten onder mekaar, dat gebeurt niet zo gauw. En van de zuid-amerikaanse ritmes, die d’r ook in zaten, word je best vrolijk! Onze saxreparatie was een soort garantie, gratis dus viel mee. Mijn man kocht nog wat rieten voor z’n vriendin, want dat is een alt-sax natuurlijk en we gingen weer.

Als we in het centrum zijn is het, als de mussen tenminste niet van het dak vallen, vaste prik, dat mijn ega een kop Hema-erwtensoep wil. Die is namelijk erg lekker, zegt ie. Ik neem een sandwich met ’n kopje koffie en even zitten is dan ook lekker. Bij het afrekenen aan de kassa stond er een echtpaar achter mij, van wie de man zei: “Mmmm! Erwtensoep!”. Waarop zijn vrouw heel snibbig direct reageerde: “Ik heb vanavond óók soep, hoor!”. “Ja, maar geen érwtensoep!”, zei de man spijtig. Het was vast te lang geleden, dat ze moeite had gedaan om het te maken. Je hebt van die snertvrouwen……!