Woensdagavond waren we samen met onze oudste dochter naar de “besloten” koopavond van de Hema. Als je iemand kent, die bij de Hema werkt ( in ons geval de dochter van onze buren, die daar servicebaliemedewerkster is) dan kun je je laten uitnodigen voor zo’n happening. En twintig procent korting op spullen, die je eigenlijk niet nodig hebt, kun je niet laten lopen natuurlijk.
Mijn echtgenoot was ook mee, hij wou echt zélf. Daar had ie al heel snel spijt van. Het aantal vrouwelijke klanten was overweldigend. Je kon er je kont niet keren en vrouwenkonten zijn standvastig. Dus hij sjouwde braaf achter ons aan naar de kinderkleertjes, de lingerie, de zonnebrillen, de dekbedovertrekken, de sieraden, de make up en de kop en schotels. Bij de oplaadbare batterijen stonden geen vrouwen en met de korting was dat wel interessant voor ‘m.
We hebben in het restaurant gratis koffie gedronken uit kartonnen bekers met ’n koekje. Ook daar kakelende vrouwen rondom. Sommigen mobiel bellend om te checken of pa thuis de kinderen probleemloos naar bed had gekregen. Ze blijven in charge, hè!
In de rij bij de kassa, waar we lang moesten wachten, heeft mijn man verhalen opgevangen over kinderen, bevallingen, bloedverlies, spiraaltjes en tampons. Hij heeft met z’n oren staan klapperen en weet het nu zeker: hij gaat nóóit meer mee! Die batterijen kunnen wij ook wel voor ‘m meenemen. Na afloop zijn we nog even wat met hem gaan drinken ergens, want gelukkig is ie zelf ook oplaadbaar……..!
Hansje
mei 29, 2004 at 9:44pmAch gos… wat zal hij zich ongelukkig hebben gevoeld! Gelukkig kun je dat met vaderdag een beetje goedmaken (hij heeft vást stiekem naar leuke cadeautjes voor z’n verlanglijst gekeken).