Er staat een paard in de gang….

Herhalingen waren er altijd al in de zomer op de televisie, maar dit jaar maken ze er gewoon programma’s van. Met presentatie door mensen, die ook op herhaling zijn. Toen de dienstplicht nog bestond moesten er militairen op herhaling en die bleken wel eens niet meer in hun uniform te passen. Omdat ze in hun burgerbestaan teveel waren uitgedijd. Datzelfde gevoel krijg ik bij die “nostalgische” programma’s ook. Het past niet meer.

We zagen zaterdagavond het door Jos Brink gepresenteerde programma, dat het “zaterdagavondgevoel” weer zou moeten terugbrengen. Ze zonden o.a. een sketch van Toon Hermans uit. “Geweldig!”, vond gast André van Duin. Ik vond het langdradig, traag en eigenlijk niet zo erg leuk. Terwijl het dat in de oorspronkelijke uitvoering in negentienzoveel waarschijnlijk wél was!

Het was trouwens helemaal onvoorstelbaar waar de mensen om láchten vroeger. Ja, ik ook, denk ik, hoewel….Van Duin was aan mij nooit besteed, hoor! Gekke bekken, rare typetjes, valpartijen, lachen, gieren, brullen was het. En dat op zaterdagavond.

Ik voel me een beetje ontheemd, hoor, want lang niet alle moderne cabaretiers en theatermakers spreken me aan, maar de ouwe hap óók niet! Het past niet. Ik ga maar een boek lezen…….