Vroege vogels…..

Het feit, dat wij ons niet meer elke morgen naar een werkkring hoeven spoeden maakt dat we, en ik zeker, er soms een rare dagindeling van maken. Ik kan laat naar bed en hoef ook niet vroeg op. Laat wordt het eigenlijk elke avond wel. Dat is niks nieuws, want dat heb ik m’n hele leven al gehad. Gewoon een nachtbraker. Toen de kinderen nog klein waren was ik er ‘smorgens ook nog eens vroeg uit en heb daar nooit last mee gehad. Veel uren slaap waren kennelijk niet nodig.

Vanmorgen echter werd er om even over achten gebeld. En nog eens gebeld. Pratende mannen voor de deur. Vraagtekens in ons nog wazige hoofd. “Wie is daar zo vroeg?”. Nou, ze kwamen een zelfbouwlinnenkast brengen. Ja, zélf besteld, ook bericht van gehad, maar totaal vergeten. We hebben een kaartje gekregen waarop stond, dat we vanaf 8 uur konden bellen om te vragen hoe laat we in de rit zaten. Dat bellen hoefde dus niet meer, want dat stonden ze zelf al te doen.

Het waren vrolijke en vooral wákkere jongens, die bezorgers, die onze slaperige koppen wel geinig vonden. “Wat zijn jullie vróeg!”, zei mijn man. “Ja, meneer, we moeten érgens beginnen! Wilt u hier even tekenen? Veel plezier d’r mee! Goeiemorgen!”. En weg waren ze.

In onze gang staan drie grote en vooral zware pakken en dat moet dus een linnenkast worden. D’r kan geen mens meer in of uit bij de voordeur, maar dat is niet erg. We hebben nog een achterdeur. En dan moet die kast in elkaar gezet. Maar daar gaan we eerst even een nachtje over slapen……