Het zuiden des lands…..

Ons tripje naar Maastricht was uitermate geslaagd, met z’n drieën op één kamer was uitermate knus en ons familiair gesnurk klonk uitermate vertrouwd. Mijn jongste dochter is een vroege vogel. Dat was ze vroeger ook al, wanneer het licht werd was ze wakker, net een kip eigenlijk. Als wij een beetje bij de tijd begonnen te raken, had zij haar gymoefeningen al gedaan (geruisloos en zonder gesteun kennelijk, want wij werden er niet wakker van!) en had ze al hoog en breed gedoucht.

“Het is verdorie nog net als vroeger”, zei haar zus, “kwam ze op een onmogelijk uur m’n kamer binnen en riep:”Hallo! Mag ik je oorbellen lenen?” Niks veranderd, dat mens. Heb je een keer de kinderen niet, heb je háár!”. Over die kinderen hebben ze het natuurlijk veel gehad, want het gebeurt nooit, dat ze zo lang van ze gescheiden zijn, maar ze hebben zich netjes gedragen wat het bellen naar huis betreft. Het vertrouwen in de vaders is groot en dat is ook terecht.

We zaten in Grand hotel de l’Empereur tegenover het station en dat was lekker dichtbij als je zonder mannen zelf je bagage moet dragen. Daar is over nagedacht! We hebben films gekeken met de afstandsbediening in eigen beheer, gegeten zonder aan de lijn te denken en gewinkeld waarbij we niet alleen aan onszelf hebben gedacht, maar ook aan het thuisfront.

Er was een heel leuk brocante-marktje vlak bij het hotel met een wel hoog religieuze-beelden-gehalte, maar daarvoor ben je in Maastricht. Mooie gebouwen en kerken gezien, over de Servaesbrug gehangen, uitgebreid aan het Vrijthof gezeten uiteraard, waar ze gelukkig tot laat in de avond terrasverwarming hebben.

We zaten op het terras van een café, waar ze binnen nummers van André Hazes draaiden. De ultieme herdenking, want het hele café zong mee. Wat wil je als artiest nog meer. Meer zou toch niet hoeven? Kist op de middenstip van de ArenA, bloemen bij z’n huis, wat een onzin, eng vind ik ‘t.

Nou, het is een eind treinen naar Maastricht, maar eerste klas reizen, áls je een keer NS-reist dan ook goed, is net vliegen. Alleen hebben we geen catering gezien en je stijgt ook niet op. En de ramen mogen ze ook wel eens lappen, maar dat kan ook door de lage zon opgevallen zijn. Het was erg gezellig met de dochteren en we hebben al afgesproken, dat we gaan kerstshoppen. Waar weten we nog niet, maar dat heeft nog even de tijd. Maar dan ligt ’t alvast “in de week”, hè! We hebben het trouwens ’t hele weekend droog gehouden, qua weer dan……..!