Nou, Australische zus is gearriveerd, hoor! In goede gezondheid, doch zo nu en dan momenten van verminderde attentie vertonend vanwege de jetlag. Dan gaat ze even “opgebaard” liggen, zoals ze dat uitdrukt. Gisteren kwamen de diverse familieleden haar bezichtigen na zoveel jaar dus moest ze zich zo nu en dan even aanpassen. En vannacht was ze blij met de boeken die op de logeerkamer in de kast staan, want toen kon ze weer niet slapen! Maar haar bioklokje komt dezer dagen wel weer op gang.
We pasten zaterdagavond op onze kleinzoons en de oudste, met wie ik altijd een heel gesprek heb als ik ‘m naar bed breng, vond het maar raar toen we het er over hadden, dat het in Australië donker is als bij ons de zon schijnt. “De zon is toch heel gróót!”, zei hij. Hij vindt dat ie dan ook maar om een hoekje moet kunnen schijnen. We hebben samen maar even het hele sterrenstelsel doorgenomen en hij snapt het nu helemaal. Nijntjeballen zijn handig.
Mijn zus blijft een maand en heeft dus alle tijd om diverse al dan niet familiaire banden aan te halen. En ze treft tot nu toe mooi weer en heeft het helemaal niet koud. Nou, dat is dan alweer mooi meegenomen, want daar had ik me al zorgen over gemaakt. Ze blijft in de genen een stoere, weerbestendige Hollander en zo hoort het ook, ondanks dat Australische paspoort……..
CasaSpider
februari 8, 2005 at 1:46pmInderdaad vreemd dat het daar donker is als het bij ons licht is. Luchiano vond het nog veel gekker toen ik hem vertelde dat de mensen daar op hun kop lopen! Aan een (toen) drie-jarige uitleggen wat zwaartekracht is is best grappig… 🙂
Brillie
februari 9, 2005 at 12:22amVeel plezier…
Hansje
februari 9, 2005 at 10:28pmDe zon zou voor mij ook best om een hoekje mogen schijnen – het hoekje van de flat, bijvoorbeeld, zo tussen zes en twaalf uur ’s ochtends…
Dat zal een gezellige en enerverende maand voor jullie worden, Els! Geniet er van, allebei.