Niets menselijks is ons vreemd…..

Omdat mijn zus een poosje blijft hebben we de gelegenheid om rustig allerlei gewone “dagelijkse” dingen te doen en is ze niet bezig van hot naar her te rennen. De mensen die ze wil zien of die haar willen zien ziet ze toch wel. We doen heel relaxed. Zo waren we gisteren even op de koffie bij mijn oudste dochter en heb ik haar laten zien wat wij aan winkelcentra in de buurt hebben. Nog niet echt in “de stad” geweest, maar daar was het ook het weer niet voor.

We waren bij een winkel, waar ze allerlei artikelen verkopen die je, als je ze wilt hebben, meteen moet aanschaffen, want als je er een volgende keer komt zijn ze er niet meer. En nee, ze komen ook niet meer. Onze andere zus noemt dat een “zut”-winkel. Ik vind het geen woord, maar je weet wel meteen wat het betekent.

Het personeel in de winkel is ook van een ander kaliber dan in de Bijenkorf, zal ik maar zeggen. Gezelliger. Vakken vullen is er gewoon een sociale bezigheid. De medewerkers bespreken op luide toon hun huiselijke omstandigheden met elkaar en als je d’r langs wilt zetten ze met een grapje even de boel opzij. En ze vinden zelf ook dat hun artikelen qua prijs “geen geld” zijn.

Toen we in de rij stonden om af te rekenen riep het meisje achter de kassa:”Hallo! Kan iemand mij even aflossen? Ik moet heel nodig naar een klein hokje!”. Ze keek er heel benauwd bij. Nou, dat doen ze bij de Bijenkorf toch anders, denk ik. De wachtende rij herkende de situatie, want iedereen heeft wel eens op springen gestaan natuurlijk. Een oudere meneer zei: “We draaien ons wel even om, hoor!” en er werd gelachen, terwijl ze van het ene been op het andere stond te wiebelen. Er dook een jongen op die de boel even overnam en zei: “Ga maar gauw!” en ze sprintte naar achteren. Een leuke “down to earth”-situatie. (Je kunt wel merken dat m’n zus er is, hè, al dat Engels!)

We scrabbelen veel, want mijn zus is een spelletjesmens en we gaan zo de boodschappen doen in onze buurtsuper, want ze gaat vanavond voor ons koken. Wij zijn er voor de boerenkool met worst en de spekpannenkoeken. De Australische eetcultuur hebben we, toen we daar waren, eigenlijk niet zo meegemaakt, wel veel buiten de deur gegeten toen. Ja, ook veel barbecue aan het strand en zo en daar komt mijn zus nu niet mee weg natuurlijk, maar haar spaghetti bolognese schijnt niet te versmaden te zijn. Wij wachten af……!