Het nut van de sladroogzwierder…….

Vastgelogd op 19 juni 2005 om 02:45
plasticbakkengeneuzel.....

Toen we vanmiddag met z’n allen onder de parasol zaten, nadat we Jong Oranje hadden zien winnen, kon iemand niet op de naam Tupperware komen. Hij zei: “Kom, je weet wel: dat plasticbakkengeneuzel!”. Ach ja, Tupperware….Dat waren van die “houseparty’s” waar je heen ging omdat je je collega, je vriendin of je buurvrouw niet voor gek wou laten zitten als er niemand kwam op de door haar georganiseerde happening.

Ik ging naar zoiets altijd met het vaste voornemen om niets te kopen, want ik had niks nodig. Mijn huishouden was compleet zonder al de bakjes, de doosjes, de bekertjes en de busjes van Tupperware. Dacht ik. Vooral de sladroogzwierder kon ik uitstekend missen.

Maar hoe ze het deden, die demonstratrices, ik weet het niet, maar op een gegeven moment hád ik gewoon zo’n sladroogzwierder. Die gebruikte ik drie keer, waarna hij eerst in een kast verdween, daarna naar zolder en vervolgens naar de Kringloop. En ik had dingetjes met stokjes om waterijsjes mee te maken voor de kinderen. En een slagroomschudder, die ik trouwens nog steeds heb, maar weinig gebruik, omdat we niet meer zo van de slagroom zijn.

De sla lekt tegenwoordig vanzelf wel uit en waar de waterijsvormpjes zijn gebleven? Waarschijnlijk de laatste verhuizing niet overleefd. Onze kleinkinderen zullen jammerlijk verstoken blijven van Tupperware-waterijsjes!

Het enige, dat we nog frequent gebruiken zijn de Tupperware-dienblaadjes met vakjes, die handig zijn als je buiten eet of als er bij sport of andere bezienswaardigheden op de televisie schootsgewijs wordt gegeten. Maar dat had natuurlijk ook best met een Blokker-blaadje gekund. Maar dat is achteraf plasticbakkengeneuzel natuurlijk……..

9 reacties op “Het nut van de sladroogzwierder…….”

  1. Permalink  ⋅ Beantwoorden

    CasaSpider

    juni 19, 2005 at 4:05am

    Grappig, die ijsvormpjes hadden wij ook. Mijn moeder vulde ze met ranja en dan hadden we ijsjes… helaas zoog je de ranja er al snel uit en bleef er een grote witte ijsklont over. En die plastic stokjes waren eigenlijk ook best onhandig.
    Maar toch, zelfgemaakt ijs… voor mij was het een wonder!

  2. Permalink  ⋅ Beantwoorden

    cockie

    juni 19, 2005 at 8:02am

    Ik herinner me dat mijn moeder het woord ‘Tupperware’ ook altijd vol ontzag uitsprak. We hadden enkel een paar doosjes geloof ik, waar je eerst de lucht uit moest persen, alvorens je het deksel met een ferme beweging kon dichtdrukken.
    Als je dat beheerste was je klaar voor het huwlijk. Dat, en sladroogzwieren 🙂

  3. Permalink  ⋅ Beantwoorden

    Brillie

    juni 20, 2005 at 6:26pm

    Je kan de uitnodiging binnenkort verwachten. Je zal het nooit meer vergeten.

  5. Permalink  ⋅ Beantwoorden

    jan

    juni 20, 2005 at 7:36pm

    Aha, is die erfenis uit mijn ouderlijk huis een slazwierder? Zo leert een mens nog eens wat. Ik neem aan dat je dat zwieren buiten doet?

  6. Permalink  ⋅ Beantwoorden

    els

    juni 21, 2005 at 12:46am

    @Jan, het ultieme zwieren doe je áltijd buiten. Met of zonder sla….

  7. Permalink  ⋅ Beantwoorden

    Hansje

    juni 21, 2005 at 1:53am

    Ik heb me ooit laten verleiden tot een kaasdoosje-met-raspdeksel. Nooit gebruikt.
    In tegenstelling tot de simpele plastic doosjes die m’n moeder zich in haar maag had laten splitsen. Die hebben bij ons jarenlang als lunchtrommeltjes gefungeerd.

  9. Permalink  ⋅ Beantwoorden

    Branwen

    juni 25, 2005 at 10:49am

    Weet wel dat er in zo’n simpel plastic doosje 3 gevulde koeken paste. Haha! Dat is toevallig heel belangrijk als je 9 jaar bent.

Geef een reactie

Naam en email velden zijn verplicht. (emailadres wordt niet gepubliceerd)