Achtergrondinformatie……

Slechtziend ben ik niet. Dat weet ik wel zeker. Oké, een brilletje nodig, maar dat mag op mijn leeftijd. Toch sla ik soms in een tijdschrift hele stukken tekst over. Niet omdat die me niet zou interesseren, maar omdat men vanwege de lay-out heeft bedacht, dat die moet worden afgedrukt in witte letters op een achtergrondkleur, die nou niet bepaald voor een beetje contrast zorgt. Lichtgroen, lichtblauw of zwarte letters op een donkerrode ondergrond. Dat leest ook héél prettig weg. Het blad wordt er ongetwijfeld heel kleurig van, maar ben ik nou de enige die zich daar aan stoort? ’t Kan aan de leeftijd liggen natuurlijk, maar een blad is toch om te lézen?

Je moet ook de juiste lichtval hebben. Maar dat is niet alleen met tijdschriften. Als ik aan het koken ben en ik wil even vlug de gebruiksaanwijzing lezen op de verpakking van een sausje bijvoorbeeld, moet ik vanwege de minuscule lettertjes en de achtergrondkleur daarvan in het volle licht bij de keukendeur gaan staan om nog enigszins te kunnen lezen hoeveel water er bij moet en hoeveel minuten het duurt voordat ik die overheerlijke saus aan mijn dierbaren kan voorzetten.

Want die gebruiksaanwijzing staat er ook nog eens in alle talen die de EU rijk is plus de talen van de aldaar wonende allochtonen, die natuurlijk ook recht hebben op overheerlijke saus. Zoveel tekst op een klein oppervlak: dan worden de lettertjes moeilijk te lezen. En de verwijzende linkjes bij Cockie kan ik ook al nauwelijks lezen. Maar dat is niet erg, want ik hou wel van verrassingen. Het is allemaal toch een kwestie van lay-oud, denk ik……