Life and cooking……

Ze hadden bij de super een nieuw merk kipsnacks. Ik nam zonder verder te kijken een pak “nuggets” mee. Toen ik ze thuis in de diepvries deed zag ik, dat het merk “Mekkafood” heette. Met ter verduidelijking een minaret-logootje er op. We eten ook regelmatig Turks brood, dus ze kunnen mooi niet van ons zeggen, dat we er niks aan doen, aan de samensmelting van onze multiculturele samenleving. Nog even afwachten hoe die kipdingen smaken voor we volmondig onze goedkeuring geven. En of ze passen bij autochtone worteltjes bijvoorbeeld.

We waren toch al multiculti bezig, want gisteravond zaten we bij de buurtchinees, waar we nog wel eens iets afhalen. Nu wilden we ons ook eens laten bedienen. Dat komt zo nu en dan voor. Dat ze goeie spullen hebben weten we al jaren. Het restaurant heeft een halfronde erker, waar je heel gezellig zit. Met uitzicht op het stoplicht en de drukke weg, waar we heel veel langs rijden, want het is een soort rondweg om de wijk.

Vanwege de afhaalfrequentie zijn we bekende klanten en dat is een deel van de gezelligheid. Aan alle tafels die gisteren bezet waren zaten trouwens bekende klanten. Je vangt dan ook heel wat gesprekken op, ziet leuke families met kinderen met elkaar eten, de jongste in de kinderstoel aan de kroepoek en de Chinese eigenaar blijft zo hier en daar even praten.

Hij spreekt heel goed Nederlands met de bekende spraakgebrekjes van een wat oudere Chinees. Hij vertelde, dat hij binnenkort weer “even” naar China gaat. Om zaken te regelen, die hij tot voor kort aan zijn neef daar overliet, maar die hij nu zelf kan doen, omdat het “maar” 11 uur vliegen is via Moskou. Zijn ouders deden in het verleden drie dagen over zo’n reis vanwege het gesloten Russische luchtruim.

Het gaat hem goed, onze Chinees. Mede te zien aan de gloednieuwe Mercedes, die hij strak tegen de achteringang aan parkeert. Want zó onbezorgd is de multicultibuurt rond zijn restaurant nou ook weer niet……..