Via gladiola…….

De Vierdaagse is gisteren begonnen in Nijmegen. Dé Vierdaagse, want wij hadden er in Apeldoorn vorige week ook een, maar veel mensen gebruiken die als training voor Nijmegen. Onze Vierdaagse heeft ook een heel ander imago. Veel wandelaars komen hem lopen vanwege de rust, voor zover je daarvan kunt spreken als je met z’n bijna vijfduizenden bent, en om het natuurschoon. Hij voert ook vrijwel helemaal door bosgebied. Weinig asfalt, veel zand. Daar moet je van houden natuurlijk. De voetbalclub Victoria Boys was gastheer van de lopers en de boel werd keurig op orde gehouden door mensen van “De Passerel”, een huis voor verstandelijk gehandicapten. Prima geregeld, iedereen was zeer tevreden over de organisatie.

Mijn echtgenoot heeft de Nijmeegse Vierdaagse in zijn jonge jaren twee keer gelopen met een groep van het blindeninstituut, waar hij toen woonde. Er was goed getraind, want ze hadden een oud-militair als sportleraar destijds, het was gewoon een makkie voor iedereen. Ze vertrokken ’s morgens vroeg als eersten zo ongeveer, ten eerste omdat ze op het natuurschoon niet zo zaten te wachten, ze weer vroeg terug wilden zijn om ongestoord in het badhuis terecht te kunnen en omdat ze daarna lekker gingen voetballen op de camping. Dat heet dus conditie, hè, vooral als je rekent, dat ze ook nog eens steeds moesten zoeken naar de bal. Op weg naar de Vierdaagse hebben ze ook nog een ongeluk gehad met het instituutsbusje, iedereen vreselijk door mekaar gehusseld, en dan tóch lopen! Mentaal dus ook nog eens ijzersterk, die jongens!

Hoewel het ook toen al massaal was, die Vierdaagse, zal het toch niet te vergelijken zijn geweest met nu. Wandelen, maar ook nog eens zoveel herrie er omheen! Ik zag wat beelden op tv Gelderland, maar dan ben ik toch blij, dat ik niet hoef. Leuk voor wie er van houdt en ik heb enorm respect voor de prestaties van soms heel jong tot soms heel oud. Nijmegen krijgt een enorme “boost” van deze happening en ik zag de ( leuke) burgemeester, die het erg mooi vond allemaal en ze wil het nog wel groter ook, maar ik denk, dat ik toch meer het Apeldoornse type ben.

Mijn man heeft trouwens zijn verdiende Vierdaagse-kruisjes in een ijzeren geldkist zitten, samen met nog wat sportieve medailles, die hij in de loop van de jaren bij elkaar heeft gelopen, gefietst en geroeid. Maar het sleuteltje van het kistje is kwijt. Hij kan het niet meer open krijgen. We moeten het dus doen met zijn sterke verhalen en hem op zijn woord geloven. Dat doen we dan maar…….