Het werkkamertje boven van mijn man is, om eerlijk te zijn, een verzamelplaats van spulletjes, die nog een plaats moeten krijgen elders in huis, alleen weten we nog even niet of dat eigenlijk wel moet en waar dan precies. Er staan kledingkasten, hij heeft er zijn gereedschap, zijn muziekinstrumenten, zijn fitnesstoestel en o ja, ook zijn computer met aanverwante apparatuur.
In veel huizen hier in de buurt is dat kamertje voor de pasgeboren baby, maar die tijden hebben wij dus gehad. Bij ons ziet het er erg ijverig uit, dat kamertje. Maar eigenlijk zou er eens ’n keer nieuwe vloerbedekking in moeten, want de sporen van al die ijver zijn wel te zien. Maar dan moet al de troep, die er staat, er eerst uit. Als je met de spullen moet gaan sjouwen dan heet het ineens “troep”, leuk is dat, hè?
Nou, wat hebben wij dus gedaan vanmiddag ter voorkoming van dat gesjouw? Wij hebben bij Leen Bakker (of is het nou Leenbakker, dat weet ik nooit) heel goedkoop een alleraardigst vloerkleed gekocht! Op het etiket staat “made in Holland”, zodat ik me geen zorgen hoef te maken over knopende kindervingertjes in India. En het bedekt koninklijk alle sleetse ongerechtigheden, waaraan een mens zich zou kunnen ergeren. Ta-dá! De grote camouflagetruc! Ti-Ta-Tovenaar is d’r niks bij……..
Hansje
februari 1, 2006 at 10:13pmDan heb je niet alleen een kleed gekocht, maar ook minstens twee ‘vrije dagen’. Da’s pas waar voor je geld! 🙂
cockie
februari 2, 2006 at 9:11amHuup huup huup: Barbatruc.