Zorgvuldig……

Toen we gisteren dat vloerkleed aan het uitzoeken waren, was er ook een groepje van drie medewerksters van een tehuis voor verstandelijk beperkten met een stel bewoners spullen aan het kopen voor hun kamers of zo. Lampen, vazen, kaarsen, vlinders, kussentjes en kleedjes, van alles wat. Het kan natuurlijk ook voor een algemene ruimte zijn geweest, in ieder geval was er iets “op te leuken”.

Die bewoners zaten allemaal in een rolstoel en waren zwaar geestelijk gehandicapt. Eén meisje stootte telkens een soort loeigeluid uit, waar de begeleidsters kennelijk aan gewend waren, want ze hoorden er professioneel overheen en praatten gewoon door. De andere bewoners hingen wezenloos achterover in hun rolstoel, die vrolijk beplakt was met plaatjes van Winnie the Pooh, de Teletubbies en Donald Duck. De leidsters praatten over de aankopen met hun cliënten, hoewel die niet reageerden. Niet merkbaar voor ons tenminste.

En toen kwamen ze bij de kassa ook nog geld tekort. Eén van hen moest privé bijpinnen. Maar mensen, wat heb ik een respect voor die meiden. Want ik geef het je te doen: eerst moeten je klanten warm worden aangekleed, voordat je met ze de deur uit kunt, want een longontsteking heb je als kasplant maar zo te pakken, dan al die rolstoelen in het instellingsbusje stouwen, de boodschappen doen, waarbij je hoopt dat je mensen iets meekrijgen van die buitenwereld en dan vrolijk bijpassen als al die leuke spullen voor hun woonomgeving ook nog eens teveel blijken te kosten.

Ik weet wel: het is hun werk en dat tekort kunnen ze gewoon declareren, maar ik zag op deze drukke middag bij Leen Bakker heel veel mensen met een láng lontje bij de kassa. Wachten was eens ’n keer géén bezwaar en het respect voor het werk van die begeleidsters lag op de diverse gezichten. Gelukkig zat er wel mooi 50% korting op de uitverkoopvazen en daar hadden ze niet op gerekend! Zorgtoeslag……..