Arbeidsvreugde in Europa…

Werken bij een Duits bedrijf in Nederland is dus niet leuk. Als je de werknemers van Lidl en laatstelijk ook die van Aldi moet geloven. Ze mogen niet met de pers praten, een voorwaarde die is opgenomen in hun arbeidscontract, op straffe van zeer hoge boetes. We lazen vanmorgen in de krant een stuk, waarin filiaalchefs ” under cover” toch hun verhaal doen over de treitercultuur binnen het concern. Oudere werknemers, die jaren geholpen hebben het bedrijf groot te maken hier, worden weggepest, zeggen ze, omdat ze te duur zijn. Het CNV noemt met name Lidl een ” geheimzinnig” bedrijf.

Je eerste reactie bij zo’n bericht is vanzelfsprekend: ” Dan ga je toch weg? Bij zo’n zaak wil je toch niet blijven?”. Dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan, vooral als je wat ouder bent. Er is in een naburig winkelcentrum hier vorige maand een nieuwe Lidl geopend. Een joekel van een winkel, ziet er geweldig uit, geen gestapelde dozen, waar je zelf de boel uit moet zien te trekken, keurig gejast personeel, dat het best gezellig lijkt te hebben met elkaar. Het enige dat Duits aandoet is de strenge sommering ” Ga terug naar de kassa!!” als je probeert via de ingang het pand te verlaten, al dan niet per ongeluk vanwege de nieuwigheid.

En veel oudere dames achter de kassa. Die zijn waarschijnlijk wèl goedkoop. Net als de spullen die ze hebben, daar kun je niet omheen. Dus eigenlijk zijn wij als consument de schuld van al de ellende, die het personeel van Lidl heeft. Wij willen goedkoop en dat moet ergens vandaan komen. Lange rijen bij de kassa vanwege te weinig caissières, zodat de chef zelf achter de kassa moet en geen tijd heeft voor de administratie, waarvoor hij dan op z’n donder krijgt van het hoofdkantoor en als incompetent wordt ontslagen. Zo schijnt het te gaan. Je zou die Duitsers eigenlijk moeten treiteren en er niet meer moeten kopen, als ze hun personeel zo koeioneren. Meteen als tactiek voor het WK voetbal, ondermijnen die handel!

Over ondermijnen gesproken: we hadden gisteren een blaadje in de bus van een ” Polish Job Service”, waarin ze Poolse bouwvakkers aanbieden voor €12,50 per uur.” Nu helemaal legaal!” stond er boven. Dat was het eerst dus kennelijk helemaal niet. Maar dat wordt, als we niet uitkijken, een hele klap voor de bouw-en kluswereld hier, zeg! Er stond een lijstje bij wat ze allemaal doen: dakbedekken, loodgieten, onderhoud, verbouwen, stukadoren, tegelen, schilderen binnen en buiten, behangen, parketleggen, laminaat ook nog. Als daar veel knieperige Hollanders op in gaan, krijgen we een Poolse invasie. We hadden de aspergestekers al en nu wordt het helemaal wat! Ik ben niet echt op de centen, hoor, maar wat is ” kopje koffie?” in het Pools…..?