Incident…..

Na de afschuwelijke moord op jongetje Jesse, van welke gebeurtenis je hoofd en je hart op hol slaan van onbegrip, staan de kranten alweer vol met artikelen over de vraag wat er moet gebeuren om zoiets nooit meer te laten plaatsvinden. Logisch, iedereen is van slag en wil iets doen en dan liefst voordat het feit alweer is weggeëbd in de tijd, zoals die dingen gaan tegenwoordig. Iets dat voor de ouders nóóit zal gebeuren.

Men wil weer conciërges in de school en de deur moet sowieso op slot. Maar die conciërges zijn kortelings wegbezuindigd samen met de klassenassistenten, dus dat zal een hele toer zijn om die terug te krijgen. En een Poolse conciërge versta je zo moeilijk.

Maar dat de school tijdens de lesuren gewoon op slot zit, dat was in mijn lagereschooltijd heel normaal. Als er les was moest iemand, die er in wou, aanbellen. Dat was een indrukwekkend gehoor. Dan had vervolgens de bellenjongen of het bellenmeisje van dienst de taak om te gaan kijken wie d’r was. En dat waren nooit engerds. De post of de melkboer of een leerling, die naar de dokter was geweest.

Of je in déze tijd zomaar een kind de deur van een school kan laten opendoen is de vraag. Daar heb je eerder een conciërge voor nodig. Moet de school dan maar een vesting worden met een ophaalbrug? Je zou er haast voor pleiten.

” Een incident”, zegt men over de moord op Jesse. ’t Joch was op het verkeerde moment op de verkeerde plaats. Net als die voetballer zeker, die met diverse breuken in z’n schedel in het ziekenhuis ligt. Incidenten. Ik geloof er niet meer zo in, het wordt mij te structureel……