Allons enfants…..

Toen de koningin, la reine, in Parijs het Institut Neérlandais bezocht deze week, omdat het 50 jaar bestond, vertelde ze, dat ze als kind op de lagere school al Frans had gehad. Ze had moeite gehad met “le” en “la”, zei ze, en stak daarmee de Fransen, die, om welke reden dan ook, Nederlands kwamen leren daar, een hart onder de riem. Dat is aardig.

Wat is eigenlijk moeilijker te leren: Frans of Nederlands? Ik weet wel, dat ik als wij vroeger met onze ouders naar het strand gingen in Wijk aan Zee of zo, en er waren daar dan Franse kinderen, ik het zó knap vond, dat ze Fráns spraken! Want ik had in die tijd Frans op de lagere school en ik vond het leuk, maar moeilijk. En die kinderen ratelden het zomaar! Ik las, dat minister Van der Hoeven het Frans weer wil introduceren op de basisschool en het op de middelbare school een flinke oppepper wil geven. Ik vind het een mooie taal dus van mij mag dat wel.

Mijn ouders waren Esperantisten en hadden veel met taal. Maar zagen toch ook wel, dat het Esperanto wereldwijd leuke contacten opleverde, maar dat het voor je ontwikkeling toch wel aardig was als je ook wat opstak van wat “de moderne talen” heette. Toen op mijn lagere Montessorischool de gelegenheid zich voordeed om vanaf groep 4 Franse les te krijgen na schooltijd, werd ik daar dan ook voor opgegeven.

Onze lerares was mevrouw De Hullu, een struise Zeeuwse dame met grijs haar. Ik vond het vanaf het begin leuk. Ook omdat ze leuk les gaf: ze goot de diverse regeltjes in ritmische zinnetjes, liedjes, gedichtjes en grapjes, waardoor je ze beter onthield. Ik zal nooit de bijvoeglijke naamwoorden vergeten, die vóór het zelfstandig naamwoord komen, doordat ze ons een rijmpje leerde: long-gros-beau/ jeune-joli-haut/ petit-vieux-grand/ bon-mauvais-méchant. Dat lijstje is niet helemaal compleet, dat weet ik ook wel, maar je hebt de meeste toch wel te pakken!

En “le” en “la” was gewoon een kwestie van uit je hoofd leren, net zoals al die Fransen het maar met “de” en “het” moeten doen. En als ze dat moeilijk vinden, tja, dan hadden ze het maar niet hebben moeten willen, moeten hebben willen, gewild moeten hebben, hebben moeten gewild….nou ja, what ever…Engels, mákkelijk, jôh!……