Gedonder in de glazen….

Op haar school beleefde Cockie een incident, waarbij twee rivalen met een oogje op hetzelfde meisje, als ik ’t goed begrepen heb, door een glazen ruit vielen. Zoiets is héél eng. Er is meestal veel bloed en je kunt vaak niet vaststellen wat er precies is geraakt door dat scherpe glas. Het viel gelukkig mee, las ik.

Wij maakten zoiets mee, toen onze twee dochters elkaar op een overigens vredige zondagochtend achterna zaten door ’t huis en de oudste struikelend door de binnendeur van de keuken viel. Hun vader had nét z’n EHBO-diploma gehaald ( nota bene als eerste blinde in Nederland! Hij wilde dat diploma trouwens om begrijpelijke redenen niet halen om te weten wat hij moest doen in geval van paniek, maar meer om te weten wat ie moest láten) maar hij kon meteen aan de gang met stelpen en verbinden, voordat we naar het zondagspreekuur van de huisarts gingen.

Het slachtoffer maakte er geen paniektoestand van, wij hielden haar goed bij de les omdat ze toch wat neiging tot onderuitgaan had en bij de dokter voelde ze zich al beter, maar er moest wel het een en ander gehecht worden. Dat vond ze niet leuk. Maar onze dokter had zo zijn afleidingsmanoeuvres.

Ze was een jaar of veertien toen. Hij zei: “Hé, ik heb jou van de week nog gezien op de tennisclub!”. “Dat kan niet”, zei ons kind “want ik tennis niet”. “Jawél!”, zei de dokter “ik weet ’t zeker: jij was op de tennisclub”. “Nee, hoor, ik kom daar nooit”, zei ze weer. “Kom zeg, ik zal toch zeker wel weten wie ik zie!”, zei onze olijke geneesheer verontwaardigd. Mijn dochter raakte knap geïrriteerd en ze vond ‘m duidelijk een oen. Met opgetrokken wenkbrauwen keek ze mij aan, zo van : “Nou, zeg jij eens wat!”.

Maar het was de dokter die zei: “Zo, kláár, dame! En dan heb ik me zeker tóch vergist bij de tennisclub!”. Het gevreesde hechtkarwei was onderwijl probleemloos geklaard zonder zenuwen voor de patiënt. Ze moest er wel om lachen, vond de dokter achteraf toch maar geen oen en vader kreeg een complimentje vanwege de professioneel gelegde verbanden……