Middelpunt…..

Toen we vanmiddag met de kleinkinderen op de speelweide van ons park waren, bezeerde een joch van een jaar of zes z’n hand aan de leuning van een klimtoestel. Hij begon oorverdovend te schreeuwen: “Au,au,au!”, hield zijn hand in de lucht en vanzelfsprekend kwam zijn familie aangesneld om de verwonding in ogenschouw te nemen. Aan hun reactie te zien viel het allemaal erg mee en stond het jong zich behoorlijk aan te stellen. “Ik wil een pleister! Au, au…!” bleef ie maar schreeuwen.

Nou heb je op een lenteachtige zondagmiddag als je even met je kinderen naar het park gaat van alles bij je, maar pleisters zijn daar vaak niet bij. Dus zijn moeder zei: “Als we thuis zijn krijg je een pleister”. De jongen bleef maar brullen. “En nú ben je stil!”, zei z’n moeder, die zich opwond over het opzien dat hij veroorzaakte. “Ja maar, als ik stil ben doet het niet meer zeer” sprak het slachtoffer. Logisch toch……?