 |
’t Is al laat. Dat wordt het altijd als ik naar mijn zus in Ede ben geweest, want we hebben altijd veel te bespreken. Ik reed daarnet in m’n eentje door het nachtelijk duister naar huis en had tot drie keer toe bijna een hert onder mijn auto, want in de nacht is het bos van de dieren Gelukkig is “bijna” niet “helemaal”, maar ik was blij dat ik de lichten van Apeldoorn zag.
Even later zag ik de lichten van een politieauto achter mij met een oplichtend bord “stop politie”. Brave burger als ik ben zette ik bij de eerstvolgende geschikte plaats de auto in de berm, met de pest in ook, want ik had er eigenlijk ’n beetje te flink de sokken in. Niet veel, maar toch, het zou niet de eerste keer zijn, dat ik voor zes kilometer te hard bekeurd word. Maar nee, niets van dat alles! “Of ik medewerking wou verlenen aan een blaastest”, vroegen de agenten beleefd. “Natuurlijk!”, zei ik, want met alleen maar rooibosthee achter de knopen heb je weinig te vrezen. “Flink blazen!”, zei de politieman, “doorgaan, doorgaan, doorgaan!”. Maar ik haalde het einde van de test niet met mijn longinhoud! “Nog maar ’n keer”, zei hij. Weer lukte het niet en ook een derde keer kwam ik adem te kort.
“Nou, mevrouw, ik geloof het wel, dat u geen alcohol hebt gedronken!”, zei de agent. “Ja”, zei ik “ik kan zoiets eigenlijk alleen maar als ik dronken ben!”. Ze konden er om lachen, maar ik zal toch wel iets aan mijn conditie moeten doen, denk je niet……?