Buitje…..

Gisteravond had ik afgesproken dat ik zou oppassen bij onze dochter in Beekbergen omdat ze ’n etentje had, maar net toen ik wou vertrekken was er, zoals elders in het land al eerder, een wolkbreuk boven Apeldoorn. Mens, wat een water kwam er naar beneden! Maar ja, afspraak is afspraak dus ik sprintte naar de auto en vertrok. Je kunt je kind geen honger laten lijden.

Maar waar ik anders hooguit een kwartiertje over doe, nou, dat werd nu aardig wat langer. Straten afgesloten vanwege hoog water,soms ook niet en je kon nergens door en toen was er in Zuid ook nog eens ’n braderie, waar Jannes kwam optreden ( en heel toevallig weet ik wie Jannes is, omdat ie laatst in een praatprogramma zat) dus daar was ook geen doorkomen aan door de drukte, ondanks de regen. Jannes is een ster dus. Enfin, ik heb half Apeldoorn gezien voordat ik eindelijk ’n beetje in de goeie richting zat,

Ik zie wel eens van die stoere autoprogramma’s waarin stoere mannen met vierwielaangedreven stoere auto’s dwars door rivieren crossen enzo. Nou, zoiets was het hier in Apeldoorn ook, alleen voelde ik me niet zo stoer, want bij die mannen slaat nooit een motor af, maar je zult zien dat dat bij zo’n vrouw als ik natuurlijk wel gebeurt. Het water stond tot aan de bumpers. Ik ben wel in Beekbergen aangekomen uiteraard. Daar was één grote bui gevallen en was het allang weer droog.

Mijn dochter stond netjes opgetut te wachten, had ondertussen al naar haar eetafspraak gebeld, dat ze wat later kwam omdat ik er nog niet was, maar ze had geen idéé door wat voor avonturen haar moeder zich had heen geworsteld. “Nou, ik ga, doeg, tot straks”, zei ze gehaast. Ze hoefde niet met de auto, want het restaurant was vlakbij. Haar zoons en ik keken haar na toen ze de straat uitliep. “Wat lóópt mama deftig, hè?”, zei haar oudste. Ja, dat krijg je met hoge hakjes. Toch anders dan als ze met kaplaarzen door een halve meter water had gemoeten…….