Mijn zus had, toen ik daar vanmiddag was, een paar vakantiekaartjes bij haar bezorgde post. Op één ervan van ’n vriendin stond, dat ze niet zulk geweldig weer had. “Maar gelukkig hebben ze hier wel goeie witte wijn!”, schreef ze.
Mijn zus trok haar wenkbrauwen op en zei: “Wat is er mis met ónze witte wijn?”. Omdat haar huis een stralend voorbeeld is van een echte “zoete inval”, wappert de betreffende vriendin nog wel eens langs voor o.a. een glaasje witte wijn. En nu werd zomaar de kwaliteit daarvan in twijfel getrokken! Schande!
“Nee ma, zo bedoelt ze dat helemaal niet!”, zei haar zoon. “Je legt de klemtoon verkeerd. Ze heeft slecht weer, maar gelukkig is er wél goeie witte wijn! Jij denkt, dat ze zegt dat ze dáár dus wél goeie witte wijn hebben!”.”Je hebt gelijk”, zei mijn zus “wat dénk ik toch weer negatief over de mensheid!”.
Kijk, daar krijg je nou de misverstanden van waaraan vriendschappen ten onder gaan. Klemtónen. Eén woordje verkeerd geïnterpreteerd en daar gáát je vriendin……..
CasaSpider
augustus 2, 2007 at 9:43pmEen wantrouwend typetje die zus van jou, zit dat in de familie… 😉
els
augustus 3, 2007 at 12:53am@Casa: Natúúrlijk niet! Je ként me toch?