 |
We zijn het jaar goed begonnen. Twee januari, hup, meteen ’n verhuizing. Niet de onze, maar die van onze Utrechtse nazaat.(Waarom zou nazaat eigenlijk met ’n t zijn, vraag ik me ineens af. Nazaad zou toch veel logischer zijn? Nou ja, dat heeft weer niks met verhuizen te maken). Onze zoon gaat van een bovenhuis met meer verdiepingen naar een benedenhuis. Nadat er door de vrijwilligersbrigade al een dagje gesjouwd was via de trap is er de volgende dag een verhuislift gehuurd. Oké, dat had beter meteen op de eerste dag gekund natuurlijk, maar we zijn geen erkende verhuizers. Er wás toen al klem gezeten in de bocht van de trap met een kast, die bij aankoop ook over ’t balkon het huis in was gekomen, en in het gebruik niet bleek te zijn gekrompen. Dat was een leermoment. Het is een vak.
Verhuizen in de binnenstad van een grote stad is niet minder dan een kunst. Bij het plaatsen van de verhuislift stond er nét geen geparkeerde auto in de weg, waarvan je op het moment suprême de eigenaar niet kunt vinden, het soms dubbel parkeren van de verhuisbus leverde nog net geen verkeersopstopping op, men kón er nog langs en over een stukkie tegen de verboden rijrichting in met de hele handel, omdat keren geen optie was, daar deden we niet moeilijk over. Het moest allemaal maar kunnen want er werd verhuisd.
Inmiddels staat vrijwel alles in het andere huis en weet onze nazaat wat ie te doen heeft. Morgen gaan we nog wat klein spul overbrengen, gordijnen, wat plantengedoe van het balkon, een finishing touch met de sopdoek en dan hebben we de verhuizing gehad. In het nieuwe huis komen we wel kijken als alles staat, dat moet ie toch zelf doen.
Wij zijn zelf met ons gezin een keer of tien verhuisd en elke keer vond ik het wel weer spannend: leuk ’n nieuw huis! Nu vond ik het vooral inspannend en spierpijn heb ik ook, hoor! Het is dan ook al bijna 22 jaar geleden, onze laatste verhuizing, dan raak je d’r een beetje uit, hè? Maar ik vond bij thuiskomst ons eigen huis wel erg netjes eigenlijk, dat is dan wel weer leuk natuurlijk……
Irene
januari 6, 2008 at 3:59pmVolgens het etymologisch woordenboek van Van Dale is nazaat afgeleid van ‘nazitten’, en betekende het oorspronkelijk: iemand die na een ander in een ambt ‘zit’, met andere woorden, diens opvolger.
Ja ik dacht, laat ik weer eens de onderwijzeres uithangen 😉
Verhuizen is een kunst die je niet gauw verleert, volgens mij, maar het kan natuurlijk wel zijn dat je er minder zin in krijgt in de loop der jaren.;-)
karin
januari 6, 2008 at 6:10pmen in die 22 jaar ndat jullie voor de laatste keer verhuisden, ben ik alweer 7 keer verhuisd, ’t zit in de genen ben ik bang.
els
januari 7, 2008 at 12:37am@Irene: ik ben blij met je, hoor! Als je ’n contract wilt hoor ik ’t wel.
Irene
januari 7, 2008 at 10:24pm@els: Is goed. Zeg maar wanneer de verhuisdatum is. 😉
els
januari 7, 2008 at 10:38pmVerhuizen was eigenlijk niet meer de bedoeling, Irene. Ik bedoel een contractje als etymologisch deskundige, die ik zo nu en dan nodig heb!
cockie
januari 9, 2008 at 6:25pmWij hebben zulke dozen net in huis gehaald. Ik laat ze nog even plat in een hoek staan met z’n allen, maar binnenkort moeten ze eraan geloven.
els
januari 10, 2008 at 4:24pm@Cockie: Dat is een hele goeie verhuispsychologische voorbereiding. Je zult geen last hebben van post-verhuisdepressies. Kan ook niet bij zo’n leuke verhuizing als die van jullie!
Lars
januari 10, 2008 at 11:01pmZo, en er is ook internet in m’n nieuwe huis! Ik denk dat ik zo’n 75-80 procent op orde heb. Morgen slotenmaker, lampen ophangen, opruimen. Pfff!
Dank voor alle hulp 😉
els
januari 10, 2008 at 11:06pmGraag gedaan, hoor!