Besluiten……

Vanmorgen had ik een afspraakje in de al maanden op het parkeerterrein bij het winkelcentrum staande stacaravan, die dienst doet als onderzoekscentrum voor het opsporen van borstkanker. Ik zat daar met vrouwen uit de buurt van diverse leeftijden, die ik verder niet ken. Maar wel met bekende gezichten. Supermarktgezichten.

Het gesprek dat ontstond ging over de bouwactiviteiten in de buurt. Eén van de dames wachtte op de flats, o nee, ‘appartementen’ heet zulks tegenwoordig, die in aanbouw zijn op de plek, waar eerst bejaardenwoningen stonden. Die zijn afgebroken en vervangen door twee appartementengebouwen, waar ze de bejaarden kunnen stapelen.

Volgens die mevrouw worden de appartementen best mooi en is ze al aan het ruimen in haar oude huis, want ja, het wordt wel anders wonen natuurlijk. Ze vertelde dat haar man erg veel moeite heeft met het verlaten van zijn huis met tuin en hobbyschuur. Maar mevrouw wil hun aftakeling niet afwachten. “Straks kunnen we de trap niet meer op en dan zitten we”, zei ze. Ze had haar man kennelijk kunnen overtuigen, want ook hij was al aan het ruimen in de schuur.

Mevrouw zag er nog helemaal niet oud uit en bovendien word je niet meer opgeroepen voor zo’n borstkankeronderzoek als je écht oud bent, dus wanneer neem je nou zo’n besluit? Ik moet er niet aan dénken dat ik mijn huis uit zou moeten, omdat ik ga vermoeden, dat ik de trap straks niet meer op kan. Om bij mijn computer te komen moet ik er zelfs twéé op!

We kennen meer mensen, die rationeel denken over hun toekomstige woonsituatie en zo verstandig zijn daar nu al maatregelen voor te treffen. We hébben ’t er wel eens over, hoor, mijn baardmans en ik, maar ik denk dat we voorlopig nog maar even door struisvogelen…….