Relax…..

Bij de Telegraaf zit op zaterdag altijd het blad “Vrouw”. Ik heb niet bepaald het idee dat ik nog tot de doelgroep behoor. De verhalen die er in staan gaan over heel andere vrouwen dan dat ik er een ben, de suggesties over mode en sportieve activiteiten zijn ook niet echt voor mij. Dat zoek ik dus zelf wel uit. Maar het blad is wel leuk om te lezen, hoor. En om medelijden te hebben met al die moderne vrouwen, waar het blad over gaat, en die zoveel willen en moeten.

Eén van de columnistes schrijft over het feit, dat haar man lekker op reis is voor de zaak en zij alleen met de kinderen thuis zit. Dat is niks nieuws natuurlijk, dat was vroeger ook heel gewoon en ze weet ook dat ie weer terugkomt en het leuk heeft, maar het geeft haar meer werk, zegt ze, want hij laat altijd de hond uit en het regent. Een andere heeft ’t over haar dagje “thuiswerken” en wat daar van terecht komt, doordat de kinderen naar school gebracht moeten worden en ook weer gehaald. Er pakketten worden afgeleverd door zeer vrolijke mannen, de postbode zegt: “Zo, meid, lekker een dagje vrij?”, en manlief zonder overleg een wasmachinemonteur heeft besteld. Dat is ook vréselijk allemaal.

Een derde kolommenschrijfster vertelt over haar vijfdaagse vakantie met man en kinderen, waarvoor ze ook nog es in een vliegtuig moeten stappen. Vijf dagen, ik zou het de moeite en het geld niet waard vinden, maar dat is persoonlijk. Ze zegt bovendien, dat er dágen nodig zijn om eens ’n beetje ontspannen te raken. Na twee dagen onder een parasol hangen aan de kant van het zwembad, met knallende koppijn vanwege de zich ontspannende hersenpan, komen ze tot de ontdekking dat 24 hele uren op elkaars lip de stemming niet bepaald bevordert.

De kinderen zijn chagrijnig omdat er niet gecomputerd kan worden en pas als ze weer naar huis vliegen is de zaak een beetje in balans. Dan gaan ze proberen “het vakantiegevoel” thuis vast te houden, maar omdat ze zich weer in de routine van alledag storten: laat thuis vanwege de files, deadlines die gehaald moeten worden, sportclubs die bezocht moeten worden, het huishouden en de familie die wil weten hoe de vakantie was, komt daar weinig van terecht.

Echt, ik heb zó te doen met vrouwen die in zo’n situatie zitten. Ik denk soms wel eens dat ik te vroeg geboren ben. Er is zoveel dat ik éérder had willen doen en niet als laatbloeier of dat er helemaal niet van gekomen is. Maar als ik lees, hoe een gemiddeld vrouwenleven er “in de bloei” uitziet tegenwoordig qua verhouding “willen” en “moeten”, nou, dan heb ik ’t nog niet zo slecht gehad. Voor alles is een tijd en tijd heb ik eigenlijk altijd wel gehad of gemaakt.

Gisteren heb ik gezellig pannenkoeken gebakken met mijn kleinzoons, omdat hun ouders een feestje hadden, waarbij ze eens lekker op elkaars lip konden gaan zitten. Dat was even vakantie voor iedereen en we hoefden er niet voor in een vliegtuig…..!