 |
In een natuurpark bij Ilfracombe hebben we gezeten op een bankje ( met prachtig uitzicht over zee), waar deze bordjes op geschroefd waren. Ik stel me Jack voor als een lange Engelsman, grijs, geruite slipover, tweed jasje met leren elleboogstukken, wandelstok misschien, want het was wel even klimmen en Ike was vast een golden retriever. Paula, grijze krulletjes, ketting, lambswoolen twinset met plooirok. Ze waren niet onbemiddeld, denk ik, want een hele bank financieren kost wel wat natuurlijk en we hebben de omgeving gezien van hun woonplaats en die leek niet armlastig en aardig vrij van hangjongeren. Wij waren heel even hangouderen op uitnodiging van Paula. Het idee van die memory-plaatjes op die bank vind ik lief, hoewel het voor ons niet hoeft, hoor. Het uitzicht in het Mheenpark leent zich er ook niet voor.
Maar die laatste zin is zonder meer poëtisch: “Their melody is in the wind……”