 |
Gisteren moesten we even bij een buurtwinkel zijn waar ze, behalve wasmachines, frituurpannen en strijkbouten, ook een bescheiden assortiment aan computerspulletjes hebben. Sinds kort staat daar een winkelmeisje, dat wel verstand heeft van gloeilampjes en zo, maar van die computerdingen weet ze niks. Komt misschien nog. Maar dat hield in, dat ze daarover nogal eens inlichtingen moest inwinnen bij haar baas, die elders bezig was. Kennelijk vroeg mijn man erg moeilijke dingen aan haar.
Ze liep dus nogal eens heen en weer en mijn man, die nogal humoristisch van aanleg is, riep vrolijk: “Ha, ik werk wel aan jouw lijn, hè?”. Omdat hij zijn gezichtsvermogen mist was hij niet op de hoogte van het feit, dat het meisje, ik schat haar een jaar of 17, behoorlijk wat overgewicht heeft. En dan druk ik me mild uit. Misschien lijdt ze daar helemaal niet onder, hoor, dat weet ik zo niet, maar ik vond ’t een knap pijnlijke opmerking en heb me plaatsvervangend maar even staan schamen.
Toen ik ’t mijn man vertelde, moest ie alleen maar heel hard lachen en vond het heel grappig. Hij maakt zich als man niet dik over zoiets. Dat doen vrouwen, die zelf wel wat slanker zouden willen zijn natuurlijk wel …….