Er is mij een nieuwe computer toegevallen. Een andere computer, want hij is niet helemaal nieuw, maar wel jeugdig. Aangezien de zoon, van wie ie eerst was, beroepsmatig en creatief gezien op de eerste rij moet zitten qua snelheid en zo en nu een andere heeft, mag ik ‘m overnemen. En deze weliswaar gebruikte computer is zoveel sneller dan die ik had, dat ik voor mijn gevoel gewoon naast ‘m zit op die eerste rij. Moeder heeft dus echt geen afdankertje in haar maag gesplitst gekregen.
Mijn eigen ‘ ouwe’ computer doet het nog prima en er is niks mis mee, alleen trager dus. Die krijgt ook weer een hele mooie bestemming, als ik het allemaal goed begrepen heb. Ik vang wel es wat op. Hij gaat verder door het leven als computer waar te ontwikkelen ‘ dingetjes’ op worden uitgeprobeerd. Dat is nog es wat anders dan melige weblogstukjes opslaan. Ik ben blij voor ‘m.
Voorlopig heb ik weer werk aan het wennen aan een nieuwe omgeving. Het lijkt dan wel allemaal hetzelfde, maar ik kom toch telkens weer plekken tegen die net even anders zijn dan hoe ik ’t gewend was en dat is voor een niet zo technisch onderlegd vrouwmens lastig.
Nu ben ik dan wel een snelle vogel geworden, maar wel een die telkens tegen een window opvliegt dat open lijkt te staan, maar omdat het zo goed gezeemd is, dicht blijkt. Boiiing! Weer een deuk. Het komt wel weer goed, want ik ben wel vaker van computer gewisseld, maar het kost even tijd voor ik het allemaal weer op ’n rijtje heb.
Weet je, volgens mij doen de snelle jongens, die ik om me heen heb, het er om. Zij hebben er verstand van en als ze hun wat minder geavanceerde spullen kwijt moeten schuiven ze die mooi door naar mij. Op die manier dwingen ze me om een beetje bij de tijd te blijven. Verstandig, hoor, anders liep hier op mijn zolderkamertje alles nog op stoom……..