Geen kap-sones…….

De laatste tijd mekker ik nooit meer over kappersbezoek, is dat al opgevallen? Want dat was dus niet mijn favoriete uitje. Dat zit zo. M’n dochter en haar gezin gingen altijd al naar een Aziatisch kapstertje met ’n heel klein salonnetje in de binnenstad. Op het raam staat “Kapperszaak” en dat is wat het is.

Het is er heel stil, want aan muziek draaien doet ze niet en als jij niks zegt, zegt zij ook niks. En dat is erg rustig. Gelukkig praten wij wel met elkaar, want we maken er een familiegebeuren van: mijn oudste dochter, mijn oudste zoon en ik gaan altijd samen. De zaak lijkt vol als wij er zijn. Onze Chinese kapster is een hele leuke vrouw om te zien, doet haar werk goed, maar ze maakt er gewoon niet te veel woorden aan vuil. ” Goed zo?”, vraagt ze en houdt de spiegel achter je hoofd. ” Ja, prima, dank je wel!” zeggen wij dan en dan zegt zij: ” Graag gedaan.” En dat is dan ook zo, dat weten we zeker.

Ze heeft alles wat ze nodig heeft voor haar vak uiteraard, maar geen dure inrichting en toeters en bellen in haar winkel, die een dergelijk pand prijzig zouden maken. Hoewel, ze zit op een locatie in het centrum dus het zal evengoed wel het een en ander kosten. Grappig is, dat haar man in de winkel ernaast een vegetarisch Aziatisch restaurant heeft en dat zij reclame maakt voor hem en hij voor haar. Dus tijdens het wachten kun je de prijzen bekijken van het restaurant en kijken of er iets lekkers voor je bij staat.

Het tarief van onze kapster past goed bij de crisis, ze knipt goed en je hebt verder geen gezeur aan je kop. Dat is een combinatie, die mij erg goed bevalt. Geen VIP-behandeling, geen luxe. Nergens voor nodig ook. Knippen met die schaar. Mezelf in de watten leggen doe ik dan wel helemaal zelf…….