Openbaar kunstjesbezit…..

Praten over geld is een geliefd onderwerp dezer dagen. En omdat iedereen het doet is men er openhartiger over dan gewoonlijk. Zo weten we precies hoeveel miljoenen instellingen, bedrijven en mensen als gevolg van de economische crisis hebben verloren. Dat is voor de instellingen en bedrijven meestal dramatischer dan voor de mensen, die miljoenen te verliezen hebben. Die houden meestal nog miljoenen over. Daar heb ik geen medelijden mee, wel met de bedrijven, die werken, maar niet of veel te laat voor dat werk betaald krijgen door hun klanten. Die komen dus écht in moeilijkheden.

Van de week zat er een drietal jonge miljonairs aan tafel bij DWDD. Ze stonden als ‘nieuwe’ miljonairs in de Quotelijst en daar waren ze trots op. Ze vertelden onbekommerd hoe ze aan hun rijkdom gekomen waren. Hard werken en slim zijn. “Het is gewoon een kunstje”, zei een van hen. Nou zijn er heel véél mensen, die hard werken, maar die kennen het kunstje dus niet. Jammer maar helaas. We zullen er openhartig mee moeten leren leven.

Over openhartigheid gesproken: ik weet nog, het was in de jaren zeventig, dat er in de instelling waar we toen werkten, ’n revalidatiecentrum voor blinden en slechtzienden, ineens een golf van openheid de kop op stak. Er werd een idee gelanceerd, dat iedereen op een prikbord, zijn salarisbriefje openbaar moest maken. Ik werkte er toen nog als vrijwilliger en hád niet eens ’n salarisbriefje dus dat was al niet zo slim, maar het idee kwam ook niet van de grond, hoor!

Je wist van elkaar niet eens in welke salarisschaal je zat, terwijl je hetzelfde werk deed. Dat er toen grote verschillen waren in salaris was bekend. Vandaar dat sommige mensen best voor ’n beetje openheid waren.

Via Poste Restante zag ik een filmpje, waarin een presentatrice van het BBC-nieuws door een parlementslid werd gedwongen haar salaris bekend te maken aan het volk, omdat zij hém verweet de zeer riante vergoeding voor zijn werk over de ruggen van de belastingbetalers te incasseren. Ze bleek zo’n dertigduizend pond meer te verdienen dan hij. “Maar ik betaal mijn eigen telefoontjes, zélfs die naar de BBC. ” was haar verweer.

Ik ben zo blij met Sacha de Boer! Die heb ik toch al zeker vier keer in datzelfde zuurstokroze jasje gezien. Een zuinig tiepje, zoals het hoort. Ze betaalt ook vast haar eigen telefoon……